| |
Friedrich Hölderlin / Φρίντριχ Χέλντερλιν (1770 – 1843)
[B] Αποσπερνή φαντασία[/B]
Στον ίσκιο, μπροστά στην καλύβα του, κάθετε ήσυχα
ο ζευγάς∙ το τζάκι καπνίζει για το λιτό του γεύμα.
Φιλικότατα υχεί για τον οδοιπόρο
στο ήσυχο χωριό η εσπερινή καμπάνα
Τώρα επιστρέφουν και τα πλοία στο λιμάνι.
Σε πόλης μακρινές εύθυμ’ακούγεται της αγοράς
η οχλοβοή∙ κάτω από ακίνητη φυλλουριά
αστράφτει το ευχάριστο γεύμα των φίλων.
Κι εγώ για που ; Όλοι τους οι θνητοί ζούνε
απ’τού υδρότα τους το μυσθό· ο κόπος κι η ανάπαυση
διαδέχονται αρμονικά· γιατί λοιπόν το κεντρί
ποτέ στο δικό μου στήθος δεν καταλαγιάζει ;
Στον βραδυνό ουρανό λουλουδιάζει μιάν άνοιξη·
αμέτρητα ρόδα ανθίζουν και γλυκοφέγγει
το χρυσομένο σύμπαν. Ω εκεί ψηλά πάρτε με
πορφυρένια σύννεφα! Και ήθ’εκεί στο φως
και στον αιθέρα να λειώσουν αγάπη και πόνος !
Σα φοβισμένη από τις τρελλές ευχές
διαλύεται η μαγεία∙ σκοτεινιάζει καί είμαι
μόνος όπως πάντα κάτω απ’τον ουρανό.
Έλα τωρα γλυκέ μου ύπνε που σε πεθύμησε τόσο
η καρδιά μου. Τελικά χάνεις όλη σου τη λάμψη ,
ακούραστη, ονοιροπόλα νιότη μου !
Ήρεμα και γλυκά έρχονται τότε τα γεράματα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
