| |
Κρατώ στο χέρι
ένα μαχαίρι
ατσάλινο ανοξειδωτό
ρέει στη φλέβα
της μνήμης αίμα
αίωνια ανεξίτηλο.
Πηγαίνω πίσω
για να αφήσω
αυτά που χρόνια κουβαλώ
και με βαραίνουν
αγκάθια ραίνουν
κάτι σκηνές μες στο μυαλό.
Πίστεψα
αυτά που είχα ονομάσει όνειρα
ζήλεψα
το ποθητό.
Ένιωσα
δραπέτης που ξεπέρασε τα όρια
πέρασα
το νοητό.
Νόμισα
τα φαντάσματα πως χάθηκαν στον ήλιο
όρισα
το πιθανό.
Λάθεψα
και το τέλος πάλι μοιάζει να 'ναι ίδιο
πάλεψα
μες το λυγμό.
Κρατώ στο χέρι
ένα μαχαίρι
με μία λάμα κοφτερη
χωρίς πια όρο
μέσα στο χώρο
η αναπνοή μου παγερή.
Γυρίζω πίσω
να ξαναζήσω
αυτό που τόσο λαχταρώ.
Όμως δεμένος
κι αποκομένος
μέσα στη μνήμη δεν μπορώ.
Ακης Παρισιάδης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
