| |
[align=center]Α ρε Λάκη, α ρε Λάκη
ευτελές το ποιηματάκι...
Πως να ειν' μεγαλιώδες;
Ύστερα από ένα γλειώδες
ένα τέρας σα μια πράξη.
Τόσα χρόνια έχουν χαράξει
τη ζωή που τώρα ζω
σ' έναν τόπο μακρινό.
Μακριά απ' τους δικούς μου
μακριά απ' τα ονειρά μου...
Πως τα γκρέμισες ρε Λάκη
με το μικρό σου δαχτυλάκι.
Ήρθε όμως κι η σειρά σου
βράσε τώρα στα ζουμιά σου.
Δες τι πίκρα μου χεις δώσει
-πίκρα που δεν την αξίζω-
Δες τι γλύκα έχει ο κόσμος
γλυκό του κουταλιού ο δυόσμος.
Μα εκδίκηση δεν πήρα
σ' είδα κι άνοιξα μια μπύρα
και την ήπιαμε μαζί
σε ωραίο μαγαζί.
Όταν πέφτω και κοιμάμαι
κι όταν άγρυπνος γυρνάω
ξέρω ότι υποφέρεις
ότι είσαι θυμωμένος,
πεταμένος, πληγωμένος.
Και αν έκανες καμπούρα
τι να κάνουμε είναι νόμος:
Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις...
Ταπεινώθηκες ρε Λάκη
χάθηκες από το χάρτη
Όμως χάθηκα κι εγώ...
Αλλά δεν πειράζει... δεν πειράζει
Αύριο ξημερώνει Κυριακή
Συννεφιασμένη θα είναι
Όμως θέλω να 'σαι καλά![/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
