| |
| | Valery_το θαλασσινό κοιμητήριο |  | | | Με μια σκεψη για τη φίλη μου Ε.Τ που έφυγε και μας άφησε απαρηγόρητους | | |
Paul VALERY / Πωλ Βαλερύ (1871 - 1945)
[B]Το θαλασσινό κοιμητήριο[/B](απόσπασμα)
Η στέγη όπου βαδίζουν περιστερές αγάλι
Ανάμεσ’απ΄τα πεύκα κι από τους τάφους πάλλει.
Το δίκαιο Μεσιμέρι με φλόγες είν’ παρών·
Η θάλασσα, η θάλασσα, αιώνια, μπλαβή,
Ω, έπειτ’από σκέψη βαθυά, ανταμοιβή
Το βλέμμα που χορταίνει η γαλύνη των θεών !
Τι άχραντη δουλειά καταναλώνει εδώ
Μυριάδες διαμάντια απ’αθώρατον αφρό
Και τι γαλύνεμα τριγύρω έχει απλώσει !
Οταν ο ήλιος στέκει πάνω από τον γκρεμό
Καθάρια έργα με σκοπό παντοτεινό,
Αστράφτει ο χρόνος και τ’όνειρο ειναι γνώση.
Σταθερέ θυσαυρέ, ναέ της Αθηνάς,
Απόθεμα ορατό και μάζα σιγαλιάς,
Νερό σγουρό και Μάτι που μέσα του κρατεί
Ύπνο πολύ κάτω απ’του ήλιου τις φωτιές,
Ω συ σιωπή μου!...Ανάκτορο μες στις ψυχές
Αλλά κι ανώι με κέραμους χρυσούς, Σκεπή!
Ναός του Χρόνου όπου μπαίνεις μ’έναν στεναγμό,
Εδώ εξοικιούμαι σε σημείο αγνό
Με το θαλάσσιο βλέμμα μου απ’ όλες τις μεριές·
Kι όπως η ύψηστή μου στους θεούς προσφορά,
Το ήρεμο σπινθήρισμα σκορπάει καθαρά
Μια καταφρόνια αγέρωχη σε τούτες τις κορφές.
Όπως σε ηδονή μετατρέπεται ο καρπός,
Όπως ο θάνατός του γίνεται απολαυστικός
Μες σ’ένα στωμα όπου η μορφή του λειώνει,
Εγώ τον μέλλοντά μου ρουφώ εδώ καπνό
Όπου η ψυχή μου άδει με τον ουρανό
Τις όχθες που με ρόχθους η θάλασσα ζημώνει.
Kαλέ ουρανέ μου κοίτα πως αλλάζω τώρα !
Μετά απ’της ψυχής μου αργόσχολης τη μπόρα
Που απ’τη μάχη τούτη δυναμωμένη βγαίνει,
Στον χώρο παραδίνομαι ετούτον, τον λαμπρόν,
Γλυστρά η σκιά μου πάνω στα σπίτια των νεκρών
Κι είν’η περπατησιά μου εντελώς μερωμένη.
Με την ψυχή γυμνή μπρος στου θέρου τη μύνη
Σε υπομένω, θαυμαστή δικαιοσύνη
Του φωτός με τα καυτά σου βέλη τα βαρυά !
Στην αρχική σου θέση σ’αποδίδω. Εμπρός,
Κοιτάξου !...Αλλ’όποιος δίνει απλόχερα το φως
Τ’απύθμενο σκοτάδι είν’η άλλη του μεριά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
χρηστος καραμανος
20-04-2009 @ 02:49 | Με την ψυχή γυμνή μπρος στου θέρου τη μύνη
Σε υπομένω, θαυμαστή δικαιοσύνη
Του φωτός με τα καυτά σου βέλη τα βαρυά !
Στην αρχική σου θέση σ’αποδίδω. Εμπρός,
Κοιτάξου !...Αλλ’όποιος δίνει απλόχερα το φως
Τ’απίθμενο σκοτάδι είν’η άλλη του μεριά...
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΩΡΑΙΟ ΝΤΕΤΟΜΠΟΝ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ιππαρχος
21-04-2009 @ 00:57 | Απ' ότι κατάλαβα είναι μετάφραση? Εξαιρετική δουλειά! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
