| |
Βαρύ φορτίο που έσερνε η βραδινή η ώρα
σύννεφα ασυνόδευτα να τα μαζεύει η μπόρα
το νόημα που ζήτησες στις ξεχασμένες λέξεις
απ’ την αρχή ως το τέλος του, παλιές ξηλώνεις πλέξεις.
Νήμα και νόημα μαζί δεμένα στην αγάπη
πίσω από τα σκηνικά νύστα βαριά κι απάτη
χαμόγελο θεατρικό μια κάπως ξένη φύση
μ’ έψαχνες γύρω απ’ τ’ όνειρο η ώρα να ξυπνήσει.
Γραμμένο το σενάριο διαβάζεις και τ' αφήνεις
μ' ένα μελάνι σινικής. Με μια σιωπή το σβήνεις
λευκό χαρτί πιο λεύτερο απ’ τον βραχνό αγέρα
η πόρτα μένει ορθάνοικτη φεύγει το φως κι η μέρα.
Η ανάσα τούτη έμελλε το ψέμα να χωρίσει
στην όρασή σου απατηλή να μοιάζει και η δύση
μία αλήθεια ξαφνική ξερολιθιά γκρεμίζει
κι η νύχτα μένει μια άγνωστη δίχως στιγμή ν’ αγγίζει.
Δίχως σενάριο παλιό τ' όνειρο βρίσκω οδηγό
από το χέρι σε κρατώ κι έχω το νόημα εδώ
να χάνεται στο δίλλημα που ο χρόνος ξαναδίνει
λες και κτυπά σε ξένη γη θεού καρδιά κι ευθύνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
