| |
[color=fuchsia][B]ΤΟ ΚΕΛΑΡΥΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ[/B][/color]
[color=blue][B][I]Από υγρό που γίνεται ελάχιστα απτό, που γλιστρά όμως από τα χέρια και αφήνει ένα άγγιγμα απαλό.
Έτσι αφουγκράζομαι το κελάρυσμα του ποταμού...[/I][/B]
[color=purple][B]Έπειτα από μια δυνατή βροντή άνοιξαν οι γαλάζιοι ουρανοί και άρχισαν να βρέχουν το καταπράσινο δάσος. Το χώμα ποτίστηκε και έπαψε να είναι ξερό,τα λουλούδια, τα δέντρα και όλη η πλάση ήταν ευγνώμονα για αυτή την ευλογία! Το ποτάμι εκεί που στέρευε, γέμισε ξανά και φούσκωσε γεμάτο υπερηφάνεια, όπως εκείνα τα παγώνια του μακρινού πάρκου, που φουσκώνουν από καμάρι έχοντας ανοιχτά τα φανταχτερά πολύχρωμα φτερά τους.Τα διψασμένα ελάφια έσκυβαν το κεφαλάκι τους και έπιναν γάργαρο νερό και χοροπηδούσαν χαρούμενα κάτω από το φως του ήλιου που τα ζέσταινε. Το νερό του ποταμού, κυλούσε ορμητικά και προσπερνούσε οποιοδήποτε εμπόδιο που συναντούσε στο πέρασμά του. Με την ορμή του και την αποφασιστικότητά του, έσπρωχνε τα ξερόκλαδα και η πορεία του νερού γινόταν με περισσότερη ελευθερία. Τι παράξενη που είναι η συνεχής, αδιάκοπη ροή του νερού! Το ίδιο δεν γυρίζει ποτέ του πίσω, κοιτάζει μπροστά και συνεχώς ανανεώνεται χωρίς να στερεύει. Στερεύει μόνο όταν πάψει η βροχή να χύνει τα δάκρυά της. Τί είναι όμως η βροχή; Είναι πρόσωπο υπαρκτό για να έχει δάκρυα; Κλείνοντας για λίγο τα ονειροπόλα μου μάτια, φαντάστηκα το πρόσωπο μιας όμορφης νεαρής κοπέλας, με φόρεμα λουλουδένιο και μάτια γαλανά, να ξαποσταίνει σε ένα άσπρο σύννεφο ως πουπουλένιο μαξιλάρι. Γιατί να είναι γαλανά; Το βλέμμα της αντικατροπτιζόταν από το απαλό σιέλ του ουρανού, στην καρδιά της είχε τους ωκεανούς,τις θάλασσες και το χρώμα των ματιών της γινόταν ολοένα και πιο γαλανό. Το δάκρυ κύλησε ξαφνικά από τις άκρες των ματιών της και έπεσε στη γη. Μία αστραπή την φόβησε καίγοντας την άκρη του φορέματός της και εκείνη άρχισε τότε να δακρύζει δυνατότερα και να σχηματίζεται βροχή ακατάπαυστη. Με το σταμάτημα της βροχής, σχηματίστηκε ουράνιο τόξο όπου αντίκρυσα την κοπέλα ξανά να μου χαμογελά. Η βροχή είναι φιλεύσπλαχνη και στοργική, σαν εκείνες τις υπόλοιπες νεράϊδες που φυλάσσουν το δάσος, ως προστάτιδες και βοηθοί όπως αναφέρουν τα παιδικά παραμύθια. Ο ήχος του κελαρύσματος του ποταμού αδιάκοπα ηχεί σαν σφύριγμα στην εξοχή από έναν γλυκό παππού που αγαπά το χώμα της πατρίδας του και υμνεί τη ζωή με το τραγούδι του.[/B][/color]
[B][I][color=blue]Ο ήχος του κελαρίσματος του ποταμού
σαν ηχώ ενός υδάτινου φιλιού.
Σαν χάδι απαλό που αγγίζει τα μαλλιά
σαν αστέρι λαμπερό που φωτίζει τη ματιά
σαν νανούρισμα γλυκό σε ξενάγηση μυθική
αποκοιμίζει εσέ, σε αιώρα ταλαντώσεως ρυθμική.
Ξεδιψάει τον διαβάτη ακούγοντας τον ήχο
ξαποσταίνει το διαβάτη με τον ουράνιό του κτύπο.
Ηρεμεί την ταραγμένη τρομαγμένη μου ψυχή
σαν άγγιγμα καρδιάς με φωνή αγγελική.[/I][/B][/I][/B][/color]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 23 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
