Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271243 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το πείραμα
 Στην γιορτή λοιπόν του ποιητή, λέω να αρχίσουμε ένα πείραμα... ένα ποίημα το οποίο θα γράψουμε όλοι μαζί... ακούω λοιπόν προτάσεις για την συνέχεια του...
 
Στην γιορτή του ποιήτη
μ' ανοιχτά πανιά αρμενίζουμε...
μια παρέα, πορεία κοινή
δίχως τέλος... μα μαζί αρχίζουμε...

σε πορεία θαλασσί,
άγνωστο που θα μας βγάλει,
πέρα σβήνει το λιμάνι,
στην ομίχλη τη θαμπή... (AceOfSpades)

μες το πέλαγος σαν βγούμε,
με στιγμές μας θα μεθούμε,
και γλυκά θα τραγουδούμε,
με φωνή απο ψυχή.... (stigmi)

Μόνοι στην βαθειά σιωπή,
γράφουμε πριν σκοτεινιάσει,
κάτασπροι σαν το πανί,
που η λάμπα έχει αδειάσει... (Αγνή)

Η σκιά του καθενός
στον τοίχο πάνω κάνει σχέδια
γι τον άλλο ειναι φως
ζωής χρώμα σ οσα ξέρει μια προπαίδεια. (Kapnosa)

Αχ! πώς σπάει η άκρα του τάφου σιωπή
και της ποίησης η απελπισμένη κραυγή
σαν ηφαιστείου λάβα να βγει, να κοχλάσει
τη καυτή φωτιά ν' αγγίξει μη τρομάξει... (elli)

είναι η πυξίδα μας τρελή
και ο προορισμός μας
κι αν δεν σαλπάραμε εμείς
σαλπάρει τ' όνειρο μας.... (ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ)

το εναστρο, κι αν, του ουρανου,
κρυβεται απ τα ματια μας,
στους πλανητες του βυθου,
στρωνουμε τα παλατια μας... (dr.rockthan)


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

True Dimension
 
AceOfSpades
21-03-2005
σε πορεία θαλασσί , άγνωστο που θα μας βγάλει , πέρα σβήνει το λιμάνι , στην ομίχλη τη θαμπή...
stigmi
21-03-2005
μες το πελαγος σαν βγουμε, με στιγμες μας θα μεθουμε, και γλυκα θα τραγουδουμε, με φωνη απο ψυχη....
Αγνή
21-03-2005
Μόνοι στην βαθειά σιωπή, γράφουμε πριν σκοτεινιάσει, κάτασπροι σαν το πανί, που η λάμπα έχει αδειάσει...
kapnosa-v-ainigma
21-03-2005
Η σκιά του καθενός/στον τοιχο πάνω κανει σχέδια/γι τον άλλο ειναι φως/ζωής χρώμα σ οσα ξερει μια προπαίδεια.
elli
21-03-2005
Αχ! πώς σπάει η άκρα του τάφου σιωπή και της ποίησης η απελπισμένη κραυγή/ σαν ηφαιστείου λάβα να βγει, να κοχλάσει/τη καυτή φωτιά ν' αγγίξει μη τρομάξει....
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
21-03-2005
είναι η πυξίδα μας τρελή και ο προορισμός μας / κι αν δεν σαλπάραμε εμείς σαλπάρει τ' όνειρο μας....
dr.rockthan
30-08-2009 @ 10:10
το εναστρο, κι αν, του ουρανου,
κρυβεται απ τα ματια μας,
στους πλανητες του βυθου,
στρωνουμε τα παλατια μας.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο