 |
Στίχοι: Λιζέττα Καλημέρη
Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Ψέμα κι αν είναι ο έρωτας τη μόνη αλήθεια τρέφει
πως την αγάπη ο άνθρωπος διόλου δεν την κατέχει
Οσ’ κι αν ψηλά `ναι τα βουνά ποτέ δε χαμηλώνουν
είναι για μόνους τα φτερά γι’ αυτούς που δε στεριώνουν
Εγώ όμως θέλω να πετώ ποτέ να μη στεριώνω
θέλω να πέφτω στον γκρεμό κι ύστερα να γλιτώνω
Κι αν τσακιστώ στο διάβα μου να `ναι για τι πετούσα
λάθη κι ελπίδες κι αγκαλιές να `ναι γιατί αγαπούσα
Εκεί κοντά στο γκρέμισμα η αγάπη καρτεράει
μοιάζει κλαδί αδύναμο που όμως ποτέ δε σπάει
Κι ο έρωτας μονομαχεί τη μάχη να κερδίσει
να μην τον πιάσει στο κλαδί να σε γκρεμοτσακίσει
Εγώ όμως θέλω να πετώ ποτέ να μη στεριώνω
θέλω να πέφτω στον γκρεμό κι ύστερα να γλιτώνω
Κι αν τσακιστώ στο διάβα μου να `ναι γιατί πετούσα
λάθη κι ελπίδες κι αγκαλιές να `ναι γιατί αγαπούσα
|  |
Paroles: Lizetta Kalimeri
Musique: Hristos Tsiamoulis
Première Performance: Manolis Lidakis
Même si l'amour est un mensonge il nous rappelle
que jamais l'homme ne le possède
Aussi hautes que soient les montagnes jamais elles ne s'abaissent
les ailes sont pour les solitaires et ceux qui jamais ne jettent l'ancre
Mais moi je veux voler sans jamais atterrir
je veux plonger dans l'abîme et ensuite en réchapper
Et si je me brise dans mon élan que ce soit parce que j'ai volé
les erreurs les espoirs et les étreintes signes que j'ai aimé
Là près du gouffre l'amour attend
il ressemble à une branche chétive qui pourtant jamais ne cède
Et l'amour lutte pour vaincre
ne le saisis pas par la branche il te brisera dans l'abîme
Mais moi je veux voler sans jamais atterrir
je veux plonger dans l'abîme et ensuite en réchapper
Et si je me brise dans mon élan que ce soit parce que j'ai volé
les erreurs les espoirs et les étreintes signes que j'ai aimé
| |
