 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Στο καθρέφτη μας κοιτώ
μήπως δω τα δυο σου μάτια
και στο στήθος μου κρατώ
τ’ αναφιλητό.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
μια χουφτίτσα ουρανό είχα στην ψυχή.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
τώρα δίχως ουρανό θα `μαι πιο φτωχή.
Στάλα στάλα στο γυαλί
στάζει δάκρυ σαν φαρμάκι
και η νύχτα η σιωπηλή
μοιάζει μ’ απειλή.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
μια χουφτίτσα ουρανό είχα στην ψυχή.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
τώρα δίχως ουρανό θα `μαι πιο φτωχή.
|  |
Tekst: Lefteris Papadopoulos
Muziek: Mikis Theodorakis
Eerste optreden: Maria Faradouri
Ik kijk in onze spiegel
of ik je twee ogen niet zie
bij mijn hart (borst) hou ik
de snik.
Jij was geklaag en ik de regen,
een handjevol hemel had ik in gedachten.
Jij was geklaag en ik de regen,
nu zonder hemel zal ik armer zijn.
Druppel druppel op het glas
drupt de traan als vergif
en de zwijgende nacht
lijkt een bedreiging.
Jij was geklaag en ik de regen,
een handjevol hemel had ik in gedachten.
Jij was geklaag en ik de regen,
nu zonder hemel zal ik armer zijn.
| |
