 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη & Σάκης Μπουλάς
Η πέτρα σταυρωμένη από τον άνεμο
Ο άνεμος η σιγαλιά
Δεν ακούγεται τίποτα
Μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας
Κι η πέτρα της καρδιάς μου δουλεύεται
Με τον θυμό και με τον πόνο
Βαριά, σιγά και σταθερά
Μπόλικη πέτρα
Μπόλικη καρδιά
Να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες
Τα λαϊκά μέγαρα
Τα κόκκινα στάδια
Και το μεγάλο μνημείο των ηρώων της επανάστασης
Να μη ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
Ναι, ναι του σκύλου μας του Ντικ
Της ομάδας του Μούντρου
Που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι
Γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους
Να μην ξεχάσουμε σύντροφοι τον Ντικ
Τον φίλο μας τον Ντικ
Που γάβγιζε τις νύχτες
Στην αυλόπορτα αντίκρυ στη θάλασσα
Κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
Στα γυμνά πόδια της λευτεριάς
Με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
Πά στο στυλωμένο αυτί του
Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
Δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι
Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι
Να γαβγίζει χαρούμενός σε μια διαδήλωση
Περνοδιαβαίνοντας κάτου απ’ τις σημαίες μας
Έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
Μια μικρή πινακίδα «κάτω οι τύραννοι»
Ήταν καλός ο Ντικ
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Musica: Thanos Mikroutsikos
Prima esecuzione: Maria Dimitriadi & Sakis Boulas
La pietra incrociata dal vento
Il vento il silenzio
Non si sente un suono
Solo il batticuore della pietra
E la pietra del mio cuore che si affatica
Con la rabbia e col dolore
Pesantemente, silenziosamente e inflessibilmente.
Pietra abbondante
Cuore abbondante
Per costruire le fabbriche del nostro domani
I palazzi popolari
Gli stadi rossi
E il grande monumento degli eroi della Rivoluzione.
Ma non scordiamo nemmeno il monumento di Dick
Certo, certo, del nostro cane Dick
Della squadra di Moudros*
Che l'hanno ammazzato i guardiani
Perché amava troppo i confinati.
Non dimentichiamo, compagni, Dick
Il nostro amico Dick
Che latrava nelle notte
Sulla porta del cortile dirimpetto al mare
E si addormentava all'alba
Ai piedi nudi della Libertà
Con la mosca dorata di Lucifero
Sopra il suo orecchio eretto.
Ora Dick dorme a Lemno
Mostrando per sempre il suo dente mancino
Dopodomani chissà lo sentiremo ancora
Abbaiare felice in una dimostrazione
Passando e ripassando sotto le nostre bandiere
Tenendo appeso al suo dente mancino
un piccolo cartello con scritto "Abbasso i tiranni"
Era bravo, Dick
| |
