 |
Στίχοι: Βασίλης Καπερνάρος
Μουσική: Δημήτρης Σταμπουλής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πλούταρχος
Μόνος αργά μεσάνυχτα
κι ας είναι όλα ορθάνοιχτα
δε θέλω άνθρωπο να δω
δύσκολο βράδυ σαν κι αυτό
Σαββάτο ξημερώματα
βάζω φωτιά στα στρώματα
δε μένει πια εδώ ψυχή
μόνο αγέρας και βροχή
Όμως εσύ πρέπει να ρθεις
και όρθιο στον τοίχο να με στήσεις
κι αφού πως πέθανα θα δεις
μ’ ένα σου φιλί θα μ’ αναστήσεις
Μόνος μετρώ τη λύπη μου
κλεισμένος μες στην κρύπτη μου
κι ούτε ν’ ακούσω θέλω πια
γι’ αγάπη και για ανθρωπιά
δεν πείραξα κανένανε
μα οι καημοί για μένανε
και θα χαθώ σαν το φονιά
μες στη βροχή και το χιονιά
Μόνος αργά μεσάνυχτα
κι ας είναι όλα ορθάνοιχτα
δε θέλω άνθρωπο να δω
δύσκολο βράδυ είναι αυτό
|  |
Lyrics: Vasilis Kapernaros
Mузика: Dimitris Staboulis
Първото изпълнение: Yiannis Ploutarhos
Сам късно в полунощ
и нека всичко е разтворено
не искам никого да видя
в тежка вечер като тази.
Събота сутрин
запалвам постелите
тук вече не остана душа
само вятър и дъжд.
Но ти трябва да дойдеш
прав до стената ме изправи
и тъй като ще видиш как умирам
с една целувка ме възкреси.
Сам измервам скръбта си
затворен в скривалището си
и не искам да чувам вече
за любов и човещина.
На никого не попречих
а мъките са за мен.
И ще се изгубя като престъпник
в дъжда, в снега.
Сам късно в полунощ
и нека всичко е разтворено
не искам никого да видя
в тежка вечер като тази.
| |
