 |
Στίχοι: Μιχάλης Αβατάγγελος
Μουσική: Γιάννης Πλούταρχος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πλούταρχος
Μ’ εκείνο το πουκάμισο που αγόρασες τυχαία
μια μέρα που στα ξαφνικά ερχόσουν να με δείς
Ακόμα ντύνω τη γυμνή τη μοναξιά μου ωραία
και φεύγω προς το μέλλον μου θλιμμένος και ατυχής
Έχουνε κάνει ένα λεκέ οι σκέψεις μου στον ώμο
που μ’ ό,τι και αν δόκιμασα δεν μπόρεσε να βγει
Ντρέπομαι όταν με κοιτούν οι άγνωστοι στο δρόμο
μα είναι οι σκέψεις μια πληγή που πάντα αιμοραγγεί
Το πλένω μες το όνειρο και το κρεμάω στην τύχη
κι είναι σαν να `μαι μέσα σου όποτε το φορώ
Σαν να χωράω ανάμεσα στης μοναξιάς τα τείχη
και σαν να σε έχω αγκαλιά ξανά κυκλοφορώ
Ενα πουκάμισο παλιό τριμμένο απ’ τα χρόνια
τσαλακωμένο απο την παλιά συνήθεια του καιρού
Κρατάει ακόμα μια γλυκιά μια γυναικεία κολώνια
και όπως ξεβάφει έρχεται στο χρώμα του ουρανου
Έχει μες την αριστερή τη τσέπη ένα χαρτί
που μου χες γράψει σ’ αγαπώ και πάντα θα `μαι εδώ
Κι ένα μικρό με το στυλό ζωγραφιστό φιλί
σε ποιον αν πω πως έχω πια δύο χρόνια να σε δω
|  |
Lyrics: Mihalis Avatangelos
Mузика: Yiannis Ploutarhos
Първото изпълнение: Yiannis Ploutarhos
Ризата която случайно купи
в денят когато дойде да ме видиш
отново обличам на голата си самота
и тръгвам към бъдещето си облечен и нещастен.
На рамото мислите ми петно са направили
което с нищо не мога да изтрия
Срамувам се когато хората ме гледат
но в съзнанието рана,която постоянно кърви.
Пера я в мечтите и я простирам на щастието
и когато я нося все едно съм в теб
Като че се побирам между стените на самотата
а когато съм в прегръдките ти отново живея.
Една стара риза,протрита от годините
смачкана от старите навици на времето.
Запазила е от сладкия женски парфюм
и с времето приема цвета на небето.
В левия джоб има един лист хартия
на който ми написа "Обичам те,ще бъда тук."
и с една малка писалка парисувана целувка
на кого да кажа,че от две години не съм те виждал.
| |
