 |
Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Σαν νυχτερίδα βγαίνεις και απλώνεις
καρτέρι στήνεις στης πόλης τους φανούς
με τ’ άσπρο στήθος σου γυμνό θολώνεις
τους νυχτόβιους περαστικούς
κι έχεις τον τρόπο στη ματιά να τους μελώνεις
Ποια προσδοκία με πάθος ατενίζεις
στις ψευδαισθήσεις κάθε παροχής
ο κόσμος άρρωστος καπνός που τον καπνίζεις
και έκτιση καθημερινής ποινής
να ξημερώνεις μοναχή να μουρμουρίζεις
Και τι να πεις σε δυο κουβέντες της στιγμής
δε θα `μαι γω δε θα `σαι συ
ψάχνεις να βρεις δυο κούφια λόγια να πιαστείς
κι ύστερα πάλι θα χαθείς
Ένα σημάδι βίας μαρτυράει
στη δεξιά μετώπη για το χτες
η νύχτα που `φυγε στο διάολο να πάει
κι αναζητάς ξανά πλανόδιους εραστές
μα έχεις κουράγιο μια πληγή που σε πονάει
Και τι να πεις σε δυο κουβέντες της στιγμής
δε θα `μαι γω δε θα `σαι συ
ψάχνεις να βρεις δυο κούφια λόγια να πιαστείς
κι ύστερα πάλι θα χαθείς
|  |
Lyrics: Nikos Zoudiaris
Music: Nikos Zoudiaris
First version: Yioryos Dalaras
Like a bat, you rise and you stretch
you lay your ambush beneath the city lights
with your white breast bare, you confuse
those who live by night, who pass by
and you have that way looking at them - making them see honey
What is it you expect, staring with passion,
hallucinated, at every offer?
The world is a sick tobacco that you smoke
and the sentence imposed on you, daily,
is to stay up all night, alone, murmuring
And what can you say - in two words of the moment
it won't be me - it won't be you
you try to find two empty words to hold on to
and afterwards you get lost again
A scar of violence bears witness
on the right side of your face, as to yesterday
The night that is over, let it go to hell,
and you are again looking for transitory lovers
but for courage you use a wound that hurts you
And what can you say - in two words of the moment
it won't be me - it won't be you
you try to find two empty words to hold on to
and afterwards you get lost again
| |
