 |
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Σ’ αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα το Νότο
να ξέρω από πού φυσάει
ούτε τη Δύση σαν θεία να με νουθετήσει
τα `χω χαμένα και στροβιλίζομαι σαν σβούρα
μες το κενό και τη θολούρα σ’ αυτό τον τόπο
Σ’ αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα τον τρόπο
να πω το ναι να προχωρήσω
γιατί το όχι έχει μακρύτερη απόχη
και παραπαίω ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο
με ένα ίσως επενδύω
Σ’ αυτό τον τόπο πιάνεις πιο εύκολα το λόττο
από τη σκέψη του πλησίον
γιατί ο άλλος έγινε πρόσφατα μεγάλος
και δεν ακούει παρά μονάχα ό,τι θέλει
μ’ όλα τα δάχτυλα στο μέλι
σ’ αυτό τον τόπο
Σ’ αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα το στόχο
να πιάσω κέντρο επιτέλους
γιατί το κέντρο δεν είναι ακίνητο σαν δέντρο
μετακινείται αλλάζει θέση κάθε λίγο
και προσπαθώ να τ’ αποφύγω
Σ’ αυτό τον τόπο που όλα γίνονται με κόπο
και πάντα κάποιος άλλος φταίει
έχω προσέξει όσοι ξυπνάν από τις έξι δεν έχουν λόγο
μόνο αυτιά να μας ακούνε και χέρια να χειροκροτούνε
σ’ αυτό τον τόπο μα κάποτε θα βαρεθούνε
και θα μας γράψουν στα παλιά τους
εκτός κι αν έχουν λερωμένη με κάποιο τρόπο τη φωλιά τους
με κάποιο τρόπο σ’ αυτό τον τόπο
|  |
Lyrics: Mihalis Ykanas
Music: Mihalis Hristodoulidis
First version: Yioryos Dalaras
In this country, I do not easily find the South,
to know from where the wind blows,
nor the West, like a good aunt to set me straight
I've lost it, and I am spinning like a top
in the blankness and muddle - in this country.
In this country, I do not easily find the way
to say 'yes' and get forward,
because the 'no' is a wider-reaching net,
and I am floundering in between the two,
investing only a "maybe".
In this country, you get the jack-pot more easily
than you get what the other is thinking,
because the other has lately become Someone Big,
and is not hearing anything but what he feels like,
with all his fingers stuck in the honey-pot,
in this country.
In this country, it is not easy for me to find what to aim for,
to find the centre finally,
because the centre is not motionless like a tree
it is moving, it changes place every now and then,
and I am trying to avoid this.
In this place, where everything is achieved by great effort,
and it's always someone else's fault,
I have noticed, those who wake at six have no voice,
only ears to listen to us and hands to clap
in this country - but sometime they will get tired,
and they will just write us off,
unless they have fouled their nest in some way,
in some kind of way, in this country.
| |
