 |
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Όσους γεννήθηκαν εδώ τους τυραννούσε πάντα
ένας πανάρχαιος πυρετός που ονόμαζαν φυγή
τριμμένο ρούχο η μνήμη τους κρυμμένο μες σε τσάντα
μαζί τους το ταξίδευαν παλιώνανε μαζί
Όσους γεννήθηκαν εδώ τους ξεγελάσαν τ’ άστρα
της θάλασσας η μυρωδιά των βράχων οι γκρεμοί
κι οι αδικαίωτοι πόθοι τους στα ερειπωμένα κάστρα
αλαφροϊσκιωτα παιδιά γεννούν κάθε πρωί
Αυτή τη θάλασσα παλεύω ν’ αρνηθώ
αυτό το φως που έχω πληρώσει να πληγώσω
από τον Έλληνα εαυτό μου να σωθώ
μήπως στο τέλος την Ελλάδα κι ανταμώσω
Όσοι γεννήθηκαν εδώ κάποτε θα επιστρέψουν
μέσα τους πάλι σκάβοντας θα δούνε την αρχή
στον κόσμο και στον ουρανό το πρόσωπο θα στρέψουν
να ξαναβρούν του ταξιδιού την πρώτη αφορμή
Αυτή τη θάλασσα παλεύω ν’ αρνηθώ
αυτό το φως που έχω πληρώσει να πληγώσω
από τον Έλληνα εαυτό μου να σωθώ
μήπως στο τέλος την Ελλάδα κι ανταμώσω
|  |
Lyrics: Paraskefas Karasoulos
Music: Yioryos Andreou
First version: Yioryos Dalaras
Those who were born here, they were always tortured
by an ancient fever, they named it "to get away"
their memory, like a worn cloth, hidden in a bag
they were traveling with it, they were getting old with it
Those who were born here, they got fooled by the stars,
by the sea smell, the rocks' cliffs
and their unrealized lust on the ruined castles,
gives birth to their kids every morning
This is the sea I am struggling to deny,
to hurt the light I 've paid for,
to escape from my greek self,
and maybe at the end, I will meet Greece
Those who were born here, they will return some day
digging inside themselves they 'll find a new start
they will turn their face to the people and the sky
and they will find the journey's first cause (motive)
This is the sea I am struggling to deny,
to hurt the light I 've paid for,
to escape from my greek self,
and maybe at the end, I will meet Greece
| |
