 |
Στίχοι: Κωνσταντίνος Βήτα
Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα
Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνος Βήτα
Ξαπλωμένος στην πλαγιά
στα χορτάρια τα ξανθά
Μία θλιβερή χαρά
στην καρδιά μου έχει ζωή
Και στον ουρανό ψηλά
χίλια ερωτηματικά
σαν στρατιώτες νεκροί
Όλοι οι πόλεμοι αυτοί
όλοι οι ρόδινοι ανθοί
θα χαθούν σαν πουλιά σε μια πέτρινη ερημιά
και θα μείνω μοναχός στη χρυσή λοφοσειρά
Θα γυρίσω στον νου
όταν θα `χουν γκρεμιστεί
όσα φτιάξαμε μαζί μία κόκκινη αυγή
Πόσο αδύναμη είναι η γη
Πότε θα ελευθερωθεί
η πικρή ομορφιά μες σε πέλαγα βαθιά
Ναι, θα μείνω μοναχός στη χρυσή λοφοσειρά
Ξεθωριάζει η γραφή
κι οι ασφόδελοι εκεί
τα ονόματα φιλούν
Και οι άγγελοι ξυπνούν
στη χρονιά που θα `ρθει
Μία νιότη άγουρη
σημαδεύει μπροστά
Είχα τόσα ιδανικά
και θα μείνω μοναχός στη χρυσή λοφοσειρά
|  |
Lyrics: Konstadinos Vita
Music: Konstadinos Vita
First version: Konstadinos Vita
Laid on the hillside on the blonde grass
life has a sad joy in my heart
and in the sky high a thousand questionmarks like dead soldiers
all these wars all these crimson blooms will get lost like birds
in a stony desert and I'll be left alone on this golden range of hills
I'll return to the mind when everything we made together is lost
a red dawn
how weak is the land when will the bitter beauty rush
to the deepest seas
yes I'll be left alone on this golden range of hills
The writing's getting hazy
and the asphodels around kiss the names and angels awake
in the upcoming year an immature youth aims ahead
I had so many ideals
and I'll be left alone on the golden range of hills
| |
