 |
Στίχοι: Αναστασία Μουτσάτσου
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Αναστασία Μουτσάτσου
Ακούω στην πόρτα τα κλειδιά σου όταν μπαίνεις
φοράς μια μάσκα ευτυχίας και επιμένεις
Γεια σου μωρό μου, όπως πάντα, θα μου πεις
ενώ γερνάω κάτω από το πέπλο της σιωπής.
Χίλιες και μία νύχτες, ξένοι πια, πλάτη με πλάτη
να φέρνεις πάντα τον καφέ μου στο κρεβάτι
κάτι με πνίγει και στο φως θέλει να βγει
είν’ η αλήθεια μέσα μου που γίνεται κραυγή.
Καμιά φορά σ’ αυτή τη γκρίζα μου φωλιά
στοιχειώνουν οι ήχοι από λόγια και φιλιά
θέλω να ανθίσω όπως παλιά στην αγκαλιά σου
ώσπου στην πόρτα ακούω πάλι τα κλειδιά σου.
|  |
Lyrics: Anastasia Moutsatsou
Music: Filippos Pliatsikas
First version: Anastasia Moutsatsou
I hear your keys in the door when you come in
you wear a mask of happiness and go on
you will always tell me Hy, my baby
while I get old behind the veil of silence
One thousand and one night, now strangers, back to back
you will always bring me my coffee at bed
something chokes and wants to come out at the light
it is the truth inside me which becomes a scream.
Sometimes in my gray nest
the sounds become ghosts of words and kisses
I wish I could bloom again in your embrace
until I hear again your keys in the door.
| |
