 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της
και συ να λείπεις.
Να `ρχονται οι άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα
και συ να λείπεις.
Να `ρχονται τα κορίτσια στο παγκάκι του κήπου
με χρωματιστά φορέματα
και συ να λείπεις.
Ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες να ανεμίζουν στα μπαλκόνια
να λένε δυνατά τη λέξη "σύντροφος"
και συ να λείπεις.
Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται
και σένα να σου λείπουν τα χέρια.
Δυο κορμιά να παίρνουνται και συ να κοιμάσαι
κάτω από το χώμα.
Και τα κουμπιά του σακακιού σου
να αντέχουν πιότερο από σένα κάτω απ’ το χώμα
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει,
όταν η καρδιά σου που τόσο αγάπησε τον κόσμο θα `χει λιώσει.
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Musica: Mikis Theodorakis
Prima esecuzione: Maria Faradouri
Pensa alla vita che tira per la sua strada
e che tu manchi.
Che arrivino le primavere con tante finestre aperte
e che tu manchi.
Che arrivino le ragazze alle panchine del giardino
con vesti variopinte
e che tu manchi.
Che un albero fiorito si pieghi sopra l'acqua
che numerose sventolino bandiere dai balconi
che la parola "compagno" dicano a tutta forza
e che tu manchi.
Pensa a due mani che si stringono
e che a te le mani manchino.
Che si prendano due corpi e che tu dormi
sotto la terra.
E che i bottoni della tua giacca
dureranno più di te sotto la terra
e la pallottola nel cuore conficcata non sarà dissolta
quando il tuo cuore che tanto amò il mondo sarà dissolto.
| |
