 |
Στίχοι: Ναταλία Γερμανού
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Νύχτα σκιά, μια μαχαιριά που με ξυπνά.
Αυτό το αντίο στη ψυχή βάζει φωτιά.
Έτσι απλά εγώ είμαι πια στο πουθενά
και ’συ είσαι γράμμα με δυο λόγια τυπικά.
Εσύ που ήσουν ήλιος να κοιτάζω,
εσύ κι ένα κορμί για να ταιριάζω,
εσύ που ήσουν αστέρι αναμμένο,
εσύ τώρα σβήνεις και πεθαίνω.
Δίχως μιλιά η νύχτα αυτή με προσπερνά,
χάνω τον κόσμο και ο χρόνος σταματά,
μα είναι αργά, εγώ μιλώ στη μοναξιά
και `συ περνάς στο παρελθόν οριστικά.
Εσύ που ήσουν ήλιος να κοιτάζω,
εσύ κι ένα κορμί για να ταιριάζω,
εσύ που ήσουν αστέρι αναμμένο,
εσύ τώρα σβήνεις και πεθαίνω.
|  |
Tекст: Natalia Yermanou
Mузика: Mihalis Hatziyiannis
Прва представа: Mihalis Hatziyiannis
Noć kao senka, ubod nožem što me budi
ovo "zbogom" rasplamsava plamen u duši
tako jednostavno, sada nisam nigde
a ti si pismo s dve reči formalne
Ti, koja si bila sunce da gledam
ti, i jedno telo što mi pristaje
ti, koja si bila zvezda sjajna
ti, sada se gasiš i ja umirem
Bez reči ova noć prolazi
gubim svet i vreme staje
ali kasno je, govorim samoći
a ti definitivno postaješ prošlost
Ti, koja si bila sunce da gledam
ti, i jedno telo što mi pristaje
ti, koja si bila zvezda sjajna
ti, sada se gasiš i ja umirem
| |
