 |
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος
Χθες συνάντησα τυχαία ένα φίλο σου παλιό
και μου μίλησε για σένα που είχα χρόνια να σε δω
και περίμενα ν’ ακούσω πως στο βάθος
της καρδιά σου θα υπάρχω πάντα εγώ.
Πόσο λάθος είχα κάνει το κατάλαβα μετά
που με χτύπησε στην πλάτη και μου είπε φιλικά
«άκου φίλε μη σε νοιάζει,
τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!».
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά.
Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω
τόσο πολύ χρόνια μετά.
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
χίλια έγινα κομμάτια τελικά.
Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω
τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά…
Ξέρω κάποτε σου είπα της αγάπης το γυαλί
έχει μέσα μου ραγίσει και σε πόνεσα πολύ.
Ξέρω είχες στο φινάλε το δικαίωμα
να φτιάξεις τη δική σου τη ζωή.
Κάτι λόγια που μου είπαν χθες το βράδυ φιλικά
σαν αντίλαλος γυρνάνε στο μυαλό μου τελικά
«άκου φίλε μη σε νοιάζει,
τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!».
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά.
Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω
τόσο πολύ χρόνια μετά.
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
χίλια έγινα κομμάτια τελικά.
Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω
τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά…
|  |
Text: Vasilis Yiannopoulos
Musik: Adonis Vardis
Uraufführung: Adonis Remos
Gestern traf ich zufällig einen alten Freund von dir,
und er erzählte mir von dir, die ich seit Jahren nicht gesehen hatte,
und ich rechnete damit zu hören,
dass ich es sei, der immer tief in deinem Herzen sein würde.
Wie sehr ich mich geirrt hatte, verstand ich danach,
als er mir auf die Schulter klopfte und freundlich sagte:
"Hör zu, Freund, mach dir keine Sorgen,
sie hat ihr Leben jetzt geordnet!"
Und mir blieb kurz das Herz stehen,
als ob ich plötzlich die Welt verloren hätte.
Nie hatte ich damit gerechnet, Jahre danach
so sehr zu leiden.
Und mir blieb kurz das Herz stehen,
am Ende war ich am Boden zerstört.
Nie hätte ich mir gedacht, dass ich es
so sehr persönlich nehmen würde.
Ich weiß, ich hatte einmal zu dir gesagt, das Glas der Liebe
sei in mir zerbrochen, und ich tat dir sehr weh.
Ich weiß, am Ende hattest du das Recht,
dein eigenes Leben einzurichten.
Ein paar Worte, die man mir gestern abend freundlich sagte,
gehen mir letztlich wie ein Echo durch den Kopf:
"Hör zu, Freund, mach dir keine Sorgen,
sie hat ihr Leben jetzt geordnet!"
Und mir blieb kurz das Herz stehen,
als ob ich plötzlich die Welt verloren hätte.
Nie hatte ich damit gerechnet, Jahre danach
so sehr zu leiden.
Und mir blieb kurz das Herz stehen,
am Ende war ich am Boden zerstört.
Nie hätte ich mir gedacht, dass ich es
so sehr persönlich nehmen würde.
| |
