 |
Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
Μουσική: Γιώργος Νταλάρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας & Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στο ίδιο έργο θεατές χαμένης νύχτας εραστές
με μια κιθάρα στης Αθήνας τον εξώστη
από το σήμερα στο χτες της απουσίας φοιτητές
με έναν ήχο στην ψυχή ναυαγοσώστη
Ό,τι ακούω να ακούς μέσα σε κόσμους μυστικούς
θ’ ανακαλύψεις μια πατρίδα ξεχασμένη
παραδομένη στους καιρούς και σε πελάτες πονηρούς
σε συμπληγάδες μια ζωή παγιδευμένη
Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές
φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας
οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές
αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας
Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή
αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις
με ποια τραγούδια να σωθείς με ποιους δικούς σου να βρεθείς
και ποιαν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις
Θα βρούμε αλλιώτικους ρυθμούς στου τραγουδιού μας τους γκρεμούς
θα περπατήσουμε κι απόψε ακροβάτες
μέσα από λόγια και λυγμούς της εποχής μας τους χρησμούς
θα ξεχωρίσουμε απ’ τις οφθαλμαπάτες
Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές
φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας
οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές
αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας
Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό
απόψε πνίγομαι χρειάζομαι αέρα
θέλω ν’ αρχίσω από δω αλλιώς τα πράγματα να δω
να πω στον κόσμο μια δική μου καλησπέρα
|  |
Lyrics: Adonis Andrikakis
Music: Yioryos Dalaras
First version: Yioryos Dalaras & Vasilis Papakonstadinou
Spectators of the same play, lovers of a lost night
with a guitar on Athen's balcony
from today to the past, students of the absence,
with a sound that 's a soul saver
What I hear you can hear, in secret worlds
you will discover a forgotten land
surrendered to the times, and to foxy customers
a life trapped in simpligades
Spectators of the same play, you and I are singers
fanatics of the craziest power
our sounds are protestors, and our lyrics are bombers
this play is a fiction game
A scenario with no story, a history jam,
the years you were charged to live,
what songs can save you, which relatives can you get together with,
and what truth can you confess
We 'll find different rythmes, in our songs' cliffs
we 'll walk tonight like acrobats
through the words and the sobs, we 'll separate
our time's oracles from the illusions.
Spectators of the same play, you and I are singers
fanatics of the craziest power
our sounds are protestors, and our lyrics are bombers
this play is a fiction game
Always on the same set, and with our soul's panic
I am choking, I need some air,
I want to start right here, to see things in a different way
to say to the world "good evening"
| |
