 |
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Θα σε θυμάμαι
όταν ανθίζουνε οι κήποι,
θα είσαι η άνοιξη
κι ο ήλιος που θα λείπει.
Θα σε θυμάμαι,
θα είσαι πάντα όπου θα `μαι
το όνειρο δίχως να κοιμάμαι.
θα σε θυμάμαι.
Θα σε θυμάμαι, όσο ζω θα σε θυμάμαι,
πιο δυνατά όσο τα χρόνια θα περνάνε,
ούτε κι εγώ είμαι από κείνους που ξεχνάνε
ούτε κι εσύ είσαι απ’ αυτές που τις ξεχνούν.
Θα σε θυμάμαι
όταν μόνος μου θα γέρνω,
θα `σαι το χάδι
που άδικα θα περιμένω.
Θα σε θυμάμαι,
θα `σαι πόνος στην ψυχή μου,
το κλάμα μες στην προσευχή μου,
θα σε θυμάμαι.
Θα σε θυμάμαι, όσο ζω θα σε θυμάμαι,
πιο δυνατά όσο τα χρόνια θα περνάνε,
ούτε κι εγώ είμαι από κείνους που ξεχνάνε
ούτε κι εσύ είσαι απ’ αυτές που τις ξεχνούν.
|  |
Lyrics: Sotia Tsotou
Musica: Hristos Nikolopoulos
Prima esecuzione: Stelios Kazadzidis
Ti ricordero'
quando i giardini fioriscono,
sarai la primavera
e il sole che manca.
Ti ricordero',
Ci sarai sempre dove saro'
il sogno senza il quale non dormo.
Ti ricordero'.
Ti ricordero',ti ricordero' fintanto che vivo,
piu' intensamente col passare degli anni,
non sono di quelli che dimenticano
ne' tu sei di quelle che dimenticano.
Ti ricordero'
quando tutto solo invecchiero',
sarai la carezza
che erroneamente mi aspettero'.
Ti ricordero'
sarai il dolore nella mia mente
il pianto nella mia preghiera,
ti ricordero'.
Ti ricordero',ti ricordero' fintanto che vivo,
piu' intensamente col passare degli anni,
non sono di quelli che dimenticano
ne' tu sei di quelle che dimenticano.
| |
