 |
Στίχοι: Λάκης Λαζόπουλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Μια φυλακή σε προσμένει όταν φοβάσαι
αυτό ψυχή μου να θυμάσαι.
Μια Κυριακή που πεθαίνει μην τη λυπάσαι
αν αγαπάς ο ίδιος θα’ σαι.
Παίζει ο πόνος τα βράδια με την καρδιά σου
κυνηγάει τα δάκρυά σου
κι όταν στο δρόμο σου θα `βρεις παλιά φιλιά σου
βάλτα στην αγκαλιά σου.
Αν η ψυχή είχε φωνή
και μπορούσε να μιλάει
κάνε πιο κει θα `χε πει
στο κορμί που την χαλάει.
Αν η ψυχή είχε πιει
και μπορούσε να γελάει
κάνει πιο κει θα `χε πει
στο κορμί που την ξεχνάει.
Χειμώνας σε περιμένει όταν αργήσεις
αυτή την άνοιξη να ζήσεις
κι όταν η αγάπη πεθαίνει να μη δακρύσεις
πόθους ξανά θ’ αναστήσεις.
|  |
Paroles: Lakis Lazopoulos
Musique: Yioryos Andreou
Première Performance: Manolis Lidakis
Un prison t' attend quand tu as peur
souviens-t-en, mon ame.
Un dimanche qui meurt, ne la regrette pas
si tu aimes, tu seras le meme.
Les soirs, la douleur joue avec ton ame
elle chasse tes larmes
et quand sur ton chemin tu trouveras tes vieux baisers
mets-les dans tes bras.
Si l' ame avait une voix
et elle pourrait parler
"fais a cote",elle aurait dit
au corps qui la gache.
Si mon ame avait bu
et si elle avait pu rire
"fais a cote" elle aurait dit
au corps qui l' oublie.
C' est l' hiver qui t' attend quand tu tardes
vivre ce printemps
Et quand l' amour meurt ne pleure pas
des passions encore une fois tu en ressusciteras.
| |
