 |
Στίχοι: Λάκης Λαζόπουλος
Μουσική: Γιώργης Χριστοδούλου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργης Χριστοδούλου
Ζούμε σ’ ένα κόσμο
μυρωδιά από δυόσμο δεν έχει, τέλειωσε
ζούμε σ’ένα κόσμο
που με τόσα τρένα
το τρένο το έχασε
ζούμε σ’ ένα κόσμο
που μες στο σκοτάδι ο φόβος πλημμύρισε
ζούμε σ’ ένα κόσμο
πήγε η αγάπη μια βόλτα, δε γύρισε
Θεέ μου πού με πάει τούτη η εποχή
τρέχει βιαστική
ούτε με ρωτάει
θεέ μου πού πηγαίνω, όλα σε λεφτά
κι όμως μοναξιάς σκάλες ανεβαίνω
Ζούμε σ’ ένα κόσμο
που χει τόσα φρένα και φρένο δεν έπιασε
ζούμε σ’ένα κόσμο
που με τόσα τρένα
το τρένο το έχασε
ζούμε σ’ ένα κόσμο
που μες στο σκοτάδι ο φόβος πλημμύρισε
ζούμε σ’ ένα κόσμο
πού `χει τόσο κόσμο
κι ούτ’ ένας δε μ’ ένιωσε
Θεέ μου πού με πάει τούτη η εποχή
τρέχει βιαστική
ούτε με ρωτάει
θεέ μου πού πηγαίνω, όλα σε λεφτά
κι όμως μοναξιάς σκάλες ανεβαίνω
|  |
Paroles: Lakis Lazopoulos
Musique: Yioryis Hristodoulou
Première Performance: Yioryis Hristodoulou
Nous vivons dans un monde
ou il n' y a plus la senteur de la menthe, c' est finie
nous vivons dans un monde
qui, avec tant de trains
il a rate le train.
nous vivons dans un monde
ou les tenebres sont inondees de la peur,
nous vivons dans un monde,
l' amour est alle se ballader et il n' est pas rentre.
Mon Dieu, ou m' amene cette epoque
elle court pressee
elle ne demande pas
mon Dieu ou je vais,tout est de l' argent
et pourtant je monte les escaliers de la solitude
Nous vivons dans un monde
qui a tant de freins et il n' a pas pu freiner
nous vivons dans un monde
qui aveec tant de trains
il a rate le train
nous vivons dans un monde
ou les tenebres sont inondees de la peur
nous vivons dans un monde
qui a tant de monde
ou pas un ne m' a compris.
Mon Dieu ou m' amene cette epoque
elle court pressee
sans me demander
mon Dieu ou je vais, tout est de l' argent
et pourtant je monte les escaliers de la solitude.
| |
