 |
Στίχοι: Αιμίλιος Δραγάσης
Μουσική: Ερμής Πόγγης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρίκα Παπαγκίκα
Πώς θες να κλείσω μάτι πια,
που η φτωχή μου η καρδιά,
σαν ξυπνητήρι πια χτυπά,
για σε που αιώνια θ’αγαπά.
Το βλέπω αγάπη μου χρυσή,
αλλά σ’αυτό τι φταις εσύ,
ο έρωτας σαν ξαγρυπνά,
ποιος τον ξενύχτη τον ρωτά.
Στης νύχτας τη σιγαλιά, σαν γέρνει η ζωή,
στ’ αστέρια μια φωλιά, ζητoύμ’εμείς ως το πρωί.
και σαν χαράζει η αυγή, και ψάλλουν τα πουλιά,
και πριν ο ήλιος βγει, θε να βρεθούμε αγκαλιά.
Αχ, για θυμήσου και για πες,
πόσες σε γέλασα βραδιές,
ίσα με να’ρθω η φτωχιά,
στο πρώτο μας ξενύχτι πια.
Μονάχο μ’άφηνες κακιά,
μεσ’την τρελή αστροφεγγιά,
και μες τα ξημερώματα,
μου έκανες καμώματα.
Στης νύχτας τη σιγαλιά, σαν γέρνει η ζωή,
στ’ αστέρια μια φωλιά, ζητούμ’εμείς ως το πρωί.
και σαν χαράζ’ η αυγή, και ψάλλουν τα πουλιά,
και πριν ο ήλιος βγει, θε να βρεθούμε αγκαλιά.
Πώς ήθελα στα σκοτεινά
να σ’ είχα πάντα συντροφιά
μα έλα που κι αυτή η νυχτιά
θα ξημερώση η κακιά
Αν ήμουν πλάστης τ’ ουρανού
κι είχα τη δύναμι εκεινού
γιά το χατήρι σου καλέ
δε θα ξημέρωνα ποτέ
Στης νύχτας τη σιγαλιά, σαν γέρνει η ζωή,
στ’ αστέρια μια φωλιά, ζητούμ’εμείς ως το πρωί.
και σαν χαράζ’ η αυγή, και ψάλλουν τα πουλιά,
και πριν ο ήλιος βγει, θε να βρεθούμε αγκαλιά.
|  |
Lyrics: Aimilios Drayasis
Musiikki: Ermis Pongis
Kantaesitys: Marika Papaykika
Kuinka luulet mun sulkevan silmäni,
kun kurja sydämeni,
kuin herätyskello nakuttaa,
takiasi jota se aikakaudet rakastaa.
Sen näen rakkaani kultainenj,
mutta sinäkö olet syyllinen,
rakkaus kun valvoo,
kuka yökukkujalta kysyy.
Yön hiljaisuudessa, kun kulkee elämä,
tähdistä pesää etsimme aamuun asti,
ja kun sarastaa aamu, ja laulavat linnut,
ja ennen kuin aurinko nousee olemme sylikkäin.
Ah, muista ja kerro,
montako iltaa kanssasi nauroin,
josko tuli köyhyys
jo ensimmäisenä yönämme.
Yksin mut jätit ilkeästi,
hulluun kuutamoyöhön,
ja aamuvarhain
mulle teit tekosesi.
Yön hiljaisuudessa, kun kulkee elämä,
tähdistä pesää etsimme aamuun asti,
ja kun sarastaa aamu, ja laulavat linnut,
ja ennen kuin aurinko nousee olemme sylikkäin.
Kuinka halusinkaan pimeässä
sun olevan aina seurana
mutta niin tämäkin yö
tulee sarastamaan pahana
Jos olisin taivaankappale
ja olisi sen voimat
sinun vuoksesi kultani
en sarastaisi koskaan
Yön hiljaisuudessa, kun kulkee elämä,
tähdistä pesää etsimme aamuun asti,
ja kun sarastaa aamu, ja laulavat linnut,
ja ennen kuin aurinko nousee olemme sylikkäin.
| |
