 |
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Άλλες ερμηνείες:
Υπόγεια Ρεύματα
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
|  |
Paroles: Alkis Alkaios
Musique: Thanos Mikroutsikos
Première Performance: Dimitris Mitropanos
Autres interprétations:
Ypoyia Refmata
Mes lèvres sèches et assoiffées
Parcourent l’asphalte à la recherche d’eau
Les voitures me frôlent
Et toi tu me dis que l’orage nous attend
Tu me traînes vers un cabaret moisi
Nous marchons ensemble sur la même route
Mais nos cellules sont séparées
Nous errons dans une cité magique
Je ne veux plus savoir quelle est notre quête
Il suffit que tu m’offres deux baisers
Tu me joues à la roulette et tu me perds
Dans une fable de cauchemar
Maintenant ma voix est celle d’un insecte
Ma vie une plante grimpante
Tu me coupes et tu me jettes dans le vide
Comme le manque devient histoire
Comme l’histoire devient silence
Pourquoi me regarder engourdi, Roza
Pardonne-moi de ne pas comprendre
Ce que disent les ordinateurs et les chiffres
Mon amour, de charbon et de soufre
Comment le temps t’a-t-il changé ainsi ?
Les voitures passent au dessus de nous
Et moi dans la brume et l’orage
Je dors à jeun sur ton flanc
Comme le manque devient histoire
Comme l’histoire devient silence
Pourquoi me regarder engourdi, Roza
Pardonne-moi de ne pas comprendre
Ce que disent les ordinateurs et les chiffres
| |
