 |
Στίχοι: Κώστας Λαχάς
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Άλλες ερμηνείες:
Δήμητρα Γαλάνη
Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες
σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή
άσ’ τις πλατείες να βογκούν σου λέω άστες
ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή
Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός
Ένας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά
όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης
οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά
χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης
Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός
Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη
κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή
στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη
και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί
Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός
|  |
Lyrics: Kostas Lahas
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Dimitris Mitropanos
Other versions:
Dimitra Yalani
My words are immigrants of night
In itineraries without return
Let the squares scream I tell you, let them
Maybe you'll find me in the next turn
The passages turn into narrows
My friends are ghosts
And the city generally looks like
A familial grave
A Strimonas (river) and I sink in the waters
Like a fisher in the Kerkini's mud
An augure with obvius marks
I was lost again in her face
The passages turn into narrows
My friends are ghosts
And the city generally looks like
A familial grave
The screen bleeds oute to the Kiveleia
And I'm watching endless fields
In miramara you used to swim always alone
And Matheus hasn't appeared for years
The passages turn into narrows
My friends are ghosts
And the city generally looks like
A familial grave
| |
