 |
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Ξύλινα Σπαθιά
Πρώτη εκτέλεση: Ξύλινα Σπαθιά
Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοι
των ανθρώπων που παγώνουνε
πάνω απ’ τις σκεπές...
Ας ξεπλύνουν οι πιο άγριες βροχές
αυτούς τους δρόμους
κι ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές,
που γεμίζουνε τη θάλασσα της φρίκης,
που βουτάει αυτός ο δύτης μοναχός
Πριν τελειώσει η ανάσα του
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...
Διαμαντένιος ουρανός...
Διαμαντένιος ουρανός...
Αν αυτά τα σύννεφα ζυγίζουνε το
βάρος που λυγίζει τις ανθρώπινες καρδιές...
Ας γκρεμίσουνε οι πιο άγριες ματιές
αυτά τα σκιάχτρα
κι ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές,
που γεμίζουνε με καύσιμα τα τρένα
που θα πάρει κάποια μέρα μοναχός
Πριν τελειώσει το τσιγάρο με
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...
Διαμαντένιος ουρανός!...
Όταν ήμουνα μικρός μες τα κύματα δε μ’ ένοιαζε
αν ο κόσμος είν’ απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε...
Διαμαντένιος ουρανός!...
|  |
Lyrics: Pavlos Pavlidis
Music: Xylina Spathia
First version: Xylina Spathia
If those clouds are the fears
of people that are freezing above
the rooftops... Let the wildest
rains wash those roads
and let them pour inside the secret
tanks, that fill the ocean
of abhorrence, where this diver
dives alone...
Before his last breath
he's lookin' up and recalls...
Diamond sky...
Diamond sky...
If these clouds measure
the weight that bends the human
hearts... Let the wildest
looks demolish those scarecrows and
let them pour inside the secret tanks,
that fuel up the trains
that someday alone he will take...
Before he finishes the cigarette he
looks up on me and recalls...
Diamond sky!...
When I was a kid inside the waves I didn't care
if the world is simple or if it just seemed simple in my eyes...
Diamond sky!...
| |
