 |
Στίχοι: Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας
Μουσική: Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας
Άλλες ερμηνείες:
Νότης Σφακιανάκης
Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή
Δεν ήσουνα φαντάρος για να σου πω καλός πολίτης
Μα ούτε και που γιόρταζες για να σου πω χρονιά πολλά
Τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνες
Ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά
Το ξέρω ζήτησες δουλειά σε χίλια δυο αφεντικά
Κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία
Μα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτί
Σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ’ αφήσανε να πεις
Μια δικαιολογία
Και είπες στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησες δουλειά
Κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
Μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σ’ εποχή
Που όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχες κίτρινο χαρτί
Κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία
Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
Σε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώνα
Κι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερό
Που σου `μαθε στη φυλακή
εκείνος ο ψηλός απ’ τη Δραπετσώνα
σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δε φταις εσύ
φωτιές σου καίνε το κορμί,
κουτάλι και βελόνα
Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
Καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που `πεφτε
Σαν χιόνι απ’ το ταβάνι
Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δε θα ξεχάσεις μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
Κι είπανε τ’ αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη
Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτός είναι απ’ ώρα πια νεκρός
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
Το ξέρω σου `λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού `λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω
σιχάθηκα τις νύχτες τις λευκές
Σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω
Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή
|  |
Lyrics: Panos Katsimihas & Haris Katsimihas
Music: Panos Katsimihas & Haris Katsimihas
First version: Panos Katsimihas & Haris Katsimihas
Other versions:
Notis Sfakianakis
It had been two years since I had seen you last
and I met you again one Sunday
You were standing rounds of ouzo and cognac at the café
and you were dressed up as for a holiday.
You hadn't been in the army, for me to call you a "good citizen"
But neither was it your birthday or nameday, for me to tell you "many happy returns"
Madhouse and jail for two years and six months
I drank the ouzo and said "good luck, good bye".
I know you asked a thousand and two bosses for a job
and all of them demanded to see references, previous experience
but as soon as they too saw that you had that yellow card
they kicked you out like a dog and never even let you voice
one justification
And at first you would say "well all right" and go ask for work somewhere else
and somewhere else and somewhere else again it was the same again and again
but you were too unlucky, because it also was just that time
when everyone was tightening the reins and you, you had that yellow card
and that colour you know, it causes allergies
And the fever would come over you every time the night came on
it tormented you summer and winter
and it's a dreadful agony, that dirty vice
which you were taught in jail
by that tall guy from Drapetsona
You miss it, that white dust, you know it's not your own fault
the fires consume your body
the spoon and the needle
And you kept hanging on because you were afraid of the jail
you courted loneliness and the chalk that came falling
like snow from the ceiling
And until the day your soul leaves your body you will never forget a certain moment
a certain night in jail, voices and crying,
and next morning they said that in cell number fifteen
the older inmates had raped that boy Fanis
And when they found you frozen in your cell
they said that one is as good as dead
and someone ran for the phone
For five weeks now you have been suffering, I know,
I know you missed that white dust
and kept telling me "I shan't go back there again
I have had enough of those white nights
I too want to live like a human being"
It had been two years since I had seen you last
and I met you again one Sunday
You were standing rounds of ouzo and cognac at the café
and you were dressed up as if it were a holiday.
| |
