 |
Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Θα έρθει μια φορά να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου.
Θα έρθει σαν το φως, άνθρωπος καθαρός κι εγώ η σκιά του.
Θα μου κρατάει σφιχτά, σφιχτά το χέρι
και λόγια καθαρά μόνο θα μου φέρει.
Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει "ναι" και το εννοεί.
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί.
Θα'ν’ τα λόγια του χρυσάφι, θα `χει λόγο, θα `χει μπέσα
Θα χαράζει, θα νυχτώνει και θα πέφτω πάντα μέσα.
Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου,
να το λέω, να το εννοώ πως είναι αυτός ο άνθρωπός μου.
Κι αν πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω.
Μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω.
Φτάνει για μια φορά αυτός να φέρει, δυο λόγια καθαρά στο άδειο μου το χέρι.
Να γνωρίσω έναν άνθρωπό που λέει "ναι" και το εννοεί.
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί.
Θα'ν’ τα λόγια του χρυσάφι, θα `χει λόγο, θα `χει μπέσα
Θα χαράζει, θα νυχτώνει και θα πέφτω πάντα μέσα.
Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου.
Να το λέω , να το εννοώ πως είναι αυτός ο άνθρωπός μου.
Κι αν πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω...
μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω...
Αρκεί, να γυρίζω το κεφάλι μου και να μένει το χαμόγελό του εκεί...εκεί...εκεί...εκεί...εκεί...εκεί...
|  |
Tекст: Haroula Alexiou
Mузика: Haroula Alexiou
Прва представа: Haroula Alexiou
Doći će jednom, da i ja osetim da negde pripadam
doći će kao Bog, čist čovek, a ja njegova senka
ruku će mi čvrsto držati
i samo čiste reči doneće mi
Upoznaću čoveka koji kaže "da" i stvarno to misli
da okrećem glavu, a njegov osmeh tamo da ostaje
u oči da ga gledam, da drži reč, da je čovek od reči
kad mrak pada, kad se zora budi, da sam uvek tu sa njim
U oči da ga gledam, a da ostanem svoja
da govorim i to da mislim, da je on čovek moj
i ako me svašta zadesi, mogu u trenu sve da izbrišem
mogu da mu se dam, da mu se predam, pa makar ponovo plakala
dovoljno je jednom da mi donese, u ruku, dve reči čiste
Upoznaću čoveka koji kaže "da" i stvarno to misli
da okrećem glavu, a njegov osmeh tamo da ostaje
u oči da ga gledam, da drži reč, da je čovek od reči
kad mrak pada, kad se zora budi, da sam uvek tu sa njim
U oči da ga gledam, a da ostanem svoja
da govorim i to da mislim da je on čovek moj
mnogo sam toga prošla i mogu u trenu sve da izbrišem
želim da mu se dam, da mu se predam, pa makar ponovo plakala
dovoljno je da okrenem glavu, a njegov osmeh da ostane tu.. tu..
| |
