 |
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Ξέμπαρκοι
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Άλλες ερμηνείες:
Θάνος Ανεστόπουλος
Φίλε μου Αλέξη, το `λαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...
Είναι καιρός όπου έπληξα διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία
Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε
και τ’ άκουσα, στην κάμαρα σκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου σταματούσε
Έκλαψα βέβαια, κάτω απ’ την κουβέρτα μου
Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος
μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος
Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα μου `λεγε: Το Μάρτη...
Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
«Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!»
κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει
Να πεις σ’ όλους τους φίλους χαιρετίσματα
κι αν τύχει ν’ απαντήσεις την Ελένη
πως μ’ ένα φορτηγό πες της μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει
Αλήθεια, ο Χάρος ήθελα να `ρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει
Αλέξη, νιώθω τώρα πως σε κούρασα
μπορεί κιόλας να σ’ έκαμα να κλάψεις
δε θα `βρεις, βέβαια, λόγια για μια απάντηση
μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...
|  |
Lyrics: Nikos Kavvadias
Musica: Xebarkoi
Prima esecuzione: Dimitra Yalani
Altri spettacoli:
Thanos Anestopoulos
Alexis amico mio la tua lettera mi è arrivata
e mi domandi cosa faccio adesso e come sto
Sappilo allora, il dottore ha detto alla mia mamma
che pochi giorni ancora e morirò...
E' questo un tempo che mi son stancato
di leggere sempre gli stessi libri che ho con me
e avevo sempre voglia di qualche novità
che mi portasse un po' di varietà
E la novità ieri mi è giunta così improvvisa
il medico parlava sommesso in corridoio
ma l'ho sentito in camera veniva buio
e si era fermato un poco il rumore della strada
Certo che ho pianto sotto la mia coperta
Un dispiacere. E pensa, giovane così
ma io subito mi sono ripromesso
di mostrarmi come sempre coraggioso
Te lo ricordi come sognavo di viaggiare
e avevo un diabete e un planisfero
e sempre mi preparavo alla partenza
e sempre la mamma mi diceva: a Marzo...
Ora ho varato sul vetro un bastimento
ed ho inciso un breve verso di Mankr
"Che tristezza infinita si cela dentro i viaggi !"
e per un viaggio ecco che son partito
Porta i miei saluti a tutti i nostri amici
e se ti capitasse mai di vedere Eléni
dille che sono imbarcato sopra un cargo
e che oramai non è il caso che mi aspetti
A dir la verità io volevo che Caronte
venisse a prendermi come un capitano
sbattendo gli scarponi pesanti di corame
e fumando la sua lunga lunga pipa.
Alexis ora lo so che ti ho stancato
e da piangere ti ho fatto anche venire
non troverai son certo parole di risposta
e di scrivermi non ti verrà l'ardire..
| |
