 |
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ’ το δέντρο που βρέχεται
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα
Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου `ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ’ άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
Δος μου το χέρι σου..
Δος μου το χέρι σου..
|  |
Letras de Canciones: Tasos Livaditis
Música: Yioryos Tsaykaris
Primera representaci: Vasilis Papakonstadinou
¡Y allí! hemos llegado a este punto
sin equipaje,
pero con una luna tan hermosa,
Y yo he soñado de un mejor mundo
¡Pobre humanidad! Tú no puedes todavía
escribir ni más un capítulo
Nuestro viejo continente viaja
como una tabla de un naufragio lamentable
Pero, en las noches,
¡Qué bien la tierra huele!
¡Por supuesto él adoró
los ideales de la humanidad!
pero, los pájaros
volaron lejos
Mundo despiadado y sin corazón,
que nunca abrió un paraguas
sobre el árbol que es llovido
Pero, en las noches,
¡Qué bien la tierra huele!
Entonces ellos han descubierto la brújula
de modo que pudieran morir a otras partes también,
y la avaricia,
para ellos quedarse muertos para siempre
Pero mientras la noche cae,
en alguna parte, una flauta
y una estrella abogadea
por toda la humanidad
Pero, en las noches,
¡Qué bien la tierra huele!
Mientras yo me quedo en mi cuarto,
yo me consigue esas ideas brillantes de repente
Llevo la chaqueta de mi padre
y por lo tanto, hay dos de nosotros,
e incluso si alguna vez me oyeron ladrar,
estaba solamente para dar
un aire del país al cuarto
Pero, en las noches,
¡Qué bien la tierra huele!
Algún día, dispensaremos la justicia
a través de una estrella o un jazmín,
como un canción, mientras que llueve,
se pondrá del lado de los pobres
Pero, en las noches,
¡Qué bien la tierra huele!
¡Dame tu mano...!
¡Dame tu mano...!
| |
