 |
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μ’ έντυσαν οι Μοίρες μου
με τραγούδια και μ’ ευχές
και την πόρτα μου άνοιξαν
να φύγω, να `ρθω, να σε βρω.
Κι ήρθαν πέντε ποταμοί
να μου πλύνουν το κορμί
κι ήρθανε και δυο πουλιά
να μου μάθουν το φιλί.
Κάτω στους πέντε ποταμούς,
κάτω στους πέντε δρόμους,
είδα τους φεγγαρόλουστους
τους μικρούς σου ώμους.
Μα τ’ άγγιγμά μου αρνήθηκες,
μαύρη σιωπή εντύθηκες
κι άπλωσα τα χέρια μου
κι έμεινα στην ερημιά.
Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν
οι λέξεις
πώς να σου πω το σ’ αγαπώ
να το πιστέψεις...!
Πήγα κι ήπια το νερό
απ’ την πηγή της λήθης
που σβήνει τα θυμίσματα
κι όλους τους πόνους σβήνει.
Μα πιο βαθιά μου χάραξε
τη θύμηση στον πόνο
κι έμεινα πάντα να ζητώ
ένα φιλί σου μόνο.
Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν
οι λέξεις
πώς να σου πω το σ’ αγαπώ
να το πιστέψεις...!
Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν
οι λέξεις
πώς να σου πω το σ’ αγαπώ,
Πώς να πιστέψεις!!!
|  |
Tekst: Alkinoos Ioannidis
Muziek: Alkinoos Ioannidis
Eerste optreden: Alkinoos Ioannidis
Het lot kleedde me
met liedjes en wensen
Ze deden de deur voor mij open
zodat ik weg kon, je kon zoeken en bij je komen
Vijf stromen kwamen
mijn lichaam wassen
en ook twee vogels
om me te leren kussen
Daar bij die vijf stromen
en bij die vijf wegen
zag ik, door de maan beschenen
jouw kleine schouders
Maar ik mocht je niet aanraken
Je kleedde je in zwart zwijgen
Ik spreidde mijn armen
en bleef alleen
Met zoveel leugens waarin
de woorden zich kleedden
Hoe kon ik je zeggen ‘k hou van jou
zodat je het zou geloven!
Ik ging water drinken
uit de bron van vergetelheid
die alle herinneringen
en alle pijn verdooft
Maar dieper nog kerfde
de herinnering in de pijn
en ik bleef maar zoeken
altijd naar een kus van jou
Met zoveel leugens waarin
de woorden zich kleedden
Hoe kon ik je zeggen ‘k hou van jou
zodat je het zou geloven!
Met zoveel leugens waarin
de woorden zich kleedden
Hoe kon ik je zeggen ‘k hou van jou
zodat je het zou geloven!
| |
