 |
Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Μονάχα σιωπή
να, τι μας έμεινε
αφού είναι όλα πια χαμένα
Κι αυτό το «γιατί»
που κάπου ξέμεινε
πίσω απ’ τα χείλια τα σφιγμένα
Κρίμα που είναι αργά και δεν προλάβαμε
άλλη μια αγκαλιά και ένα «συγγνώμη»
Κρίμα που είναι αργά και καταλάβαμε
μια μεγάλη αγάπη πώς τελειώνει
Τίποτα. Δεν υπάρχει στο στόμα πια φωνή
Τίποτα να σου πω δεν υπάρχει
Σήμερα, που ξανάγινε χώμα το κορμί,
σήμερα, που ψάχνω να βρω ακόμα το «γιατί»
Ποια λέξη να σου πω
δεν βρίσκω τίποτα
αφού το «σ’ αγαπώ»
το λέω ακόμα...
Με χέρια ανοιχτά θα παραδώσουμε
τα όνειρά μας τα κλεμμένα
Κι αν θέλει η καρδιά να μετανιώσουμε
το λεν’ τα μάτια τα κλαμένα
|  |
лирика: Eleni Zioya
lyrics
музыка: Adonis Mitzelos
Первое исполнение: Yiannis Kotsiras
Одинокая тишина
Вот, что у нас осталось
Поскольку все мы потеряли
И это "почему"
Которое где-то осталось
За крепко сжатыми губами
Жаль что уже поздно, не успели мы
Еще обняться и сказать "прости"
Жаль, что вовремя не поняли
Где большой любви конец пути.
Ничего. Нет у уст твоих голоса
Ничего я скажу у нас нет
Сегодня, когда тело стало землей
Сегодня все еще ищу я "почему"
И чтоб тебе я ни сказал
Не вижу ничего
Поскольку "я тебя люблю"
Все еще говорю...
С раскрытыми обьятиями предадим
Украденные наши мечты
И если хочет сердце пожалеть
Слезы в глазах нам это скажут
| |
