 |
Στίχοι: Νίκος Καρβέλας
Μουσική: Νίκος Καρβέλας
Πρώτη εκτέλεση: Άννα Βίσση
Το χλωμό το προσωπάκι σου
στις φωτογραφίες μας κοιτώ,
πόσο κουράστηκες, να φύγεις βιάστηκες.
Τα θλιμμένα τα ματάκια σου
σαν δυο σύννεφα στον ουρανό,
πού να πηγαίνουνε, πού ταξιδεύουνε;
Ελένη, εκεί που πας κοίτα να είσαι ευτυχισμένη,
σ’ αυτή τη γη η μοίρα σου ήταν γραμμένη
σ’ άσπρο χαρτί με ένα κίτρινο στυλό
σα δάκρυ από λεμόνι.
Θυμάμαι πόσα απογεύματα
καθόσουνα δίχως να βγάλεις τσιμουδιά,
μόνο με κοίταζες και χαμογέλαγες.
Σου στέλνω αυτό το τραγουδάκι μου
για να σου κρατάει συντροφιά
και να μην ξεχνάς να μου χαμογελάς.
|  |
Text: Nikos Karvelas
Musik: Nikos Karvelas
Uraufführung: Anna Vissi
Dein Gesicht so zierlich schwach und blass,
kann ich in den Bildern noch mal sehn,
wie du gelitten hast, hast dich beeilt zu geh'n.
Deine Augen sehn mich traurig an,
wie zwei Wolken die vorüber zieh'n,
wo geht die Reise hin, wo treibt der Wind sie hin.
Eleni wohin du gehst, ich hoffe du wirst glücklich werden,
das Schicksal war für dich vorausbestimmt auf Erden,
mit gelbem Stift auf einen weißen Blatt Papier,
die Tränen so wie Zitronen.
Ich erinner mich an die Nachmittage,
wo du da saßt ohne was zu sagen,
du sahst mich nur an und lächeltest zu mir.
Ich schicke dir dieses kleine Lied,
damit du unter Freunden bist,
und damit du nicht vergisst, mich anzulächeln.
| |
