 |
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Ξύλινα Σπαθιά
Πρώτη εκτέλεση: Ξύλινα Σπαθιά
Νομίζω πως ακούω
τον ήχο της φωνής σου.
Κάποτε χόρευα μαζί σου
κάτω απ’ τον ήλιο τέτοιο φως.
Θυμάμαι πως κοιτούσες, πως,
μου `λεγες πάρε με μαζί σου...
Νομίζω πως ακούω
φωνές από τ’ αστέρια.
Περάσαν τόσα καλοκαίρια
χωρίς να καταλάβω πώς
ανατινάζεται το φως
τις Κυριακές τα μεσημέρια
πάρε με μαζί σου...
Θέλω να ζήσω στ’ αλήθεια έστω μια φορά,
να ταξιδέψω στ’ αλήθεια έστω μια φορά,
να δω στα μάτια την τίγρη που όλο με κοιτά
μέσα απ’ τα φώτα αυτής της πόλης που σκοτώνει για λεφτά,
που με σκοτώνει από αγάπη όπως με σφίγγει όταν ξυπνάει,
ύστερα κλαίει μ’ αγκαλιάζει και μου λέει
πάρε με μαζί σου...
Πάρε με στη χώρα που χορεύουν όλοι, όλη μέρα...
Νομίζω πως ακούω
φωνές από τ’ αστέρια...
|  |
Lyrics: Pavlos Pavlidis
Music: Xylina Spathia
First version: Xylina Spathia
I think i'm listening to the sound
the sound of your voice
i used to dance with you
under the sun such a light,
i recall you were looking,
you were saying take me with you.
I think i hear
voices from the stars
so many summers have passed
and i'm unable to realise how
the light blows up
on Sundays, at noon
take me with you.
For just once, i want to live for real
to travel for real even just once
to look in the eye of the tiger always staring at me
through the lights of this city that's killing for money
that kills me with love as it smothers me upon its awaking
then it cries hugs me and tells me
take me with you
Take me to the land where everyone is dancing, all day
| |
