 |
Στίχοι: Μάγδα Παπαδάκη
Μουσική: Παραδοσιακό
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Στου καιρού την ανεμελιά
ακροβάτες κάνουν μαγικά,
την αυγή σβήνουν τη φωτιά
και κινούν για ξένο τόπο βιαστικά.
Περπατούν πέρα απ’ το νοτιά
τα όνειρά τους δένουν με σκοινιά,
στο γυαλό φτιάχνουν σκηνικά
και αρχίζουν το παιχνίδι σαν παλιά.
Στα μέρη που γυρνούν δε θα βρουν
νερό να πιουν να γιατρευτούν.
Ποιος μάγεψε τις νύχτες τους,
ποιος τεντώνει το παλιό σκοινί;
Στου καιρού τη λιποθυμιά
θα αρπάξω μέρα τη φωτιά,
θα χαθώ στα λευκά πανιά
να στη φέρω φως μου να `χεις συντροφιά.
Στης μέρας τη σιωπή
στέκει τ’ όνειρο κι ισορροπεί
κι αν κοπεί νύχτα το σκοινί
θα το ράψω στης αγάπης την κλωστή.
Στα μέρη που γυρνάς δε θα βρεις
νερό να πιεις της λησμονιάς.
Ποιος σε πλάνεψε αστέρι μου,
ποιος θα φέρει απ’ την πηγή νερό;
Πες μου ποιος ξέρει το γιατί;
Ξαγρυπνάς τις νύχτες μοναχή,
στο γυαλό ρίχνεις μιαν ευχή
και προσεύχεσαι να βγει αληθινή.
Στο νερό του κρυφού γυαλού
ρίξε τη σταγόνα του λαδιού
να σου πει τ’ άγραφα του νου
που σου κλέψαν τη γαλήνη του ουρανού.
Στα μέρη που γυρνάς δε θα βρεις
νερό να πιεις της λησμονιάς.
Ποιος σε πλάνεψε αστέρι μου,
ποιος θα φέρει απ’ την πηγή νερό;
|  |
Lyrics: Mayda Papadaki
Musica: Paradosiako
Prima esecuzione: Maria Faradouri
In tempi di incuria
gli acrobati fanno magie,
All'alba spengono i fuochi
e si muovono rapidamente per posti sconosciuti.
Camminando passano a sud
tenendo i loro sogni legati ad una fune,
sulla riva realizzano scene
e iniziano i loro antichi giochi.
Nei luoghi dove vagano non troverete
da bere acqua della guarigione.
Chi incanta le loro notti,
chi tende la vecchia corda?
In tempi di rovina
afferreranno il fuoco del giorno,
si perderanno tra panni bianchi
portando la mia luce per avere compagnia.
Nei giorni di silenzio
stando in piedi in equilibrio sognano
anche se tagliano la corda della notte
sarà per cucire l'amore con un filo.
Nei luoghi dove vanno non troverete
da bere acqua dell'oblio.
Chi ha sedotto la mia stella,
chi porterà l'acqua dalla sorgente?
Dimmi chi sa il perchè?
Vegliano nelle notti solitarie,
nel mare gettano un desiderio
e poi pregano che si realizzi.
Nell'acqua della segreta spiaggia,
getta una goccia d'olio
per raccontare quello che la mente scrive
per rubarti la serenità del cielo.
Nei luoghi dove girano non troverete
da bere acqua dell'oblio
Chi ha sedotto la mia stella,
chi porterà l'acqua dalla sorgente?
| |
