 |
Στίχοι: Γρηγόρης Κόλλιας
Μουσική: Γρηγόρης Κόλλιας
Πρώτη εκτέλεση: Άννα Βίσση
Είναι τα μάτια σου που είναι σαν ουρανός
Μια πόλη του βορά στο βλέμμα σου χωρά
Είναι ο ήλιος σου που είναι ο πιο φωτεινός στη γη
Είναι τα χείλη σου που λέγανε σ’ αγαπώ
Μου έβαλαν φωτιά, μα έφυγαν μακριά
Είναι τ’ αστέρια σου που περιμένω να δω ξανά
Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω
Είναι τα μάτια σου που είναι σαν ουρανός
όταν χορεύουμε σαν δυο πλανήτες στο φως
Είναι το γέλιο σου, είναι το δάκρυ σου
είναι οι μέρες σου, είναι τα βράδια σου
Είναι τα χείλη σου που λέγανε σ’ αγαπώ
μου έβαλαν φωτιά, μα έφυγαν μακριά
για μια σου λέξη μόνο τραγουδάω και ζω ξανά
Για ένα λεπτό
θέλω να φύγουμε σε κάποιο αστέρι
Ένα λεπτό
αυτά που ξέρουμε, κανείς δεν ξέρει
Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω
Για ένα λεπτό
Είναι το άρωμά σου που ποτέ δεν ξεχνώ
και μια φωτογραφία που `χει μείνει εδώ
Είναι όσα ζήσαμε, όσα αφήσαμε
όσα κρατήσαμε και όσα σβήσαμε
Είναι τα μάτια σου που είναι σαν ουρανός
Μια πόλη του βορά στο βλέμμα σου χωρά
Είναι ο ήλιος σου που με γεμίζει με φως ξανά
Για ένα λεπτό
θέλω να φύγουμε σε κάποιο αστέρι
Ένα λεπτό
αυτά που ξέρουμε κανείς δεν ξέρει
Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω
Για ένα λεπτό
Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω
Για ένα λεπτό
Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω
|  |
Letra: Yriyoris Kollias
Música: Yriyoris Kollias
Desempenho primeiro: Anna Vissi
São os teus olhos que são como o céu
Uma cidade do Norte cabe no teu olhar
É o teu sol que é o mais luminoso da Terra
São os teus lábios que disseram amo-te
Puseram-me a arder, mas partiram para longe
São as tuas estrelas que espero ver outra vez
Quem me dera ser eu mar
Para ir a Tessalónica te encontrar...
São os teus olhos que são como o céu
Quando dançam como dois planetas à luz
É o teu riso, são as tuas lágrimas
São os teus dias, são as tuas noites
São os teus lábios que disseram amo-te
Puseram-me a arder, mas partiram para longe
Para uma só palavra tua canto e vivo outra vez
Por um segundo
Quero partir contigo para uma qualquer estrela
Um segundo
Aquilo que conhecemos, não conhece ninguém
Quem me dera ser eu mar
Para ir a Tessalónica te encontrar
Por um segundo...
É o teu odor que nunca esqueço
E uma fotografia que aqui ficou
É quanto vivemos, quanto deixámos
Com quanto ficamos e quanto apagámos
São os teus olhos que são como o céu
Uma cidade do Norte cabe no teu olhar
É o teu sol que me enche de luz outra vez
Por um segundo
Quero partir contigo para uma qualquer estrela
Um segundo
Aquilo que conhecemos, não conhece ninguém
Quem me dera ser eu mar
Para ir a Tessalónica te encontrar
Por um segundo...
Quem me dera ser eu mar
Para ir a Tessalónica te encontrar
Por um segundo...
Quem me dera ser eu mar
Para ir a Tessalónica te encontrar...
| |
