 |
Στίχοι: Πέτρος Παρασκευάς
Μουσική: Πέτρος Παρασκευάς
Πρώτη εκτέλεση: De Facto
Όταν ο χρόνος πιο πολύ με πνίγει
Όταν η ανάσα του θανάτου με τυλίγει
Κι όταν η νύχτα ρίχνει πάλι βαρύ το μαύρο της πέπλο
Φέρνω κοντά μου τη δικιά σου μορφή για να αντέχω
Στην πιο σκοτεινή μου στιγμή είσαι εκεί
Την ώρα που ο χρόνος μικραίνει
Τα μάτια μου κλείνω πριν έρθει η αυγή
Πριν γίνουμε πάλι δυο ξένοι
Όταν οι σκέψεις χορεύουν στο μυαλό μου
Όταν παλεύω να βρω τον εαυτό μου
Κι όταν κοιτάω μέσα από γρίλιες σκυφτός κι ελπίδα δεν έχω
Θυμάμαι τότε που δειλά μου ‘χες πει να αντέχω
Όταν γυρνάω κι αγγίζω το σκοτάδι
Όταν δεν ξέρω αν θα ζήσω αυτό το βράδυ
|  |
Lyrics: Petros Paraskefas
Music: Petros Paraskefas
First version: De Facto
When time suffocates me even more
When the breath of death surrounds me
And when the night casts her heavy veil again
I bring your morph closer so i can stand my ground
In my darkest moment you are there
The moment time shrinks
I close my eyes before the dawn comes
Before we become two strangers again
When thoughts dance in my mind
When i fight to find myself
And when i look through a thousand shutters hopeless
I remember when you feebly told me to stand
When i turn and touch the darkness
When i ain't sure if i'll live through this night
| |
