 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Άλλες ερμηνείες:
Δημήτρης Μπάσης
Τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό,
τα ελάφια όταν σκύβουν για νερό.
Μα εμένα που ’μαι δέντρο μες στη γη
με ξεριζώνει κάθε χαραυγή.
Ήλιε μου, σε παρακαλώ,
πες στους χαροκαμένους
να κλαιν στης πίκρας το γιαλό
για μας τους προδομένους.
Σαν φονιάς τη μαύρη νύχτα ξαγρυπνώ,
πίνω δάκρυ, πίνω πρόστυχο καπνό.
Με μαχαίρια στην καρδιά μου δεν μπορώ
να τραγουδήσω και να καρτερώ.
Ήλιε μου, σε παρακαλώ,
πες τους χαροκαμένους
να κλαιν στης πίκρας το γιαλό
για μας τους προδομένους.
|  |
Text: Lefteris Papadopoulos
Musik: Manos Loizos
Uraufführung: Yioryos Dalaras
Weitere Aufführungen:
Dimitris Basis
Die Vögel findet der Tod in der Luft
die Rehe, wenn sie sich nach dem Wasser bücken,
aber mich, der ich ein Baum in der Erde bin,
mich entwurzelt er jede Dämmerung.
Meine Sonne, ich bitte dich,
sag den Totgeweihten
sie sollen die Bitterkeit der Meeresküste weinen
für uns, die Verratenen.
Wie ein Mörder durchwache ich die schwarze Nacht
ich trinke Tränen, ich trinke billigen Rauch
Mit einem Messer im Herz kann ich nicht
singen und warten
Meine Sonne, ich bitte dich,
sag den Totgeweihten
sie sollen die Bitterkeit der Meeresküste weinen
für uns, die Verratenen.
| |
