 |
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καράλης
Άλλες ερμηνείες:
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Φίλιππος Νικολάου
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ’ Αλγέρι και το Σφαξ
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα `χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα `χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
|  |
Lyrics: Nikos Kavvadias
Musica: Yiannis Spanos
Prima esecuzione: Kostas Karalis
Altri spettacoli:
Lavredis Mahairitsas
Filippos Nikolaou
Resterò per sempre un amante idealista e indegno
dei viaggi più lontani e dei mari azzurri
e morirò una sera come tutte le altre sere,
senza infrangere la linea fosca degli orizzonti.
Per Madras, Singapore, Algeri e Sfax
superbe le navi come sempre salperanno,
e in un ufficio piegato su carte marinare
su spessi libri contabili io tirerò somme.
La smetterò di parlare di lontani viaggi,
gli amici penseranno che ormai li avrò scordati,
e contenta mia madre dirà a chi le chieda:
"Di ragazzo fu una sbandata, ma ora gli è passata".
Però una sera il mio me stesso mi si erigerà davanti
come un giudice odioso a chiedermi ragione,
e questa mia mano pronta a tremare si armerà,
e prendendo la mira il colpevole ardita colpirà.
E io che tanto volli esser sepolto un giorno
in qualche profondo mare nelle lontane Indie,
avrò una morte comune e molto triste
e un funerale come quello che i più si fanno fare.
| |
