 |
Στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώτα Νέγκα
Κανείς δε θα μπορέσει μου `χες πει
να με πονέσει πάλι όπως εσύ
κι αφού είπαμε γεια με τα δάκρυα στεγνά
τα παράθυρα αφήνω όλη μέρα κλειστά
Ποτέ δε θα σ’ αφήσω μου `χες πει
να ζήσεις στα όνειρά μου όπως πριν
Κι όμως να! περπατώ μεσ’ τον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά
Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά
Χαρά σ’ αυτόν που τώρα σ’ αγαπά
χαράζει και σ’ αγγίζει στα μαλλιά
Κι όμως να! περπατώ μεσ’ τον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά
Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά
Κανείς δε θα μπορέσει μου `χες πει
ποτέ να μ’ αγαπήσει όπως εσύ
|  |
Lyrics: Panayiotis Kaladzopoulos
Music: Panayiotis Kaladzopoulos
First version: Yiota Neyka
You'd told me:" no one could ever
hurt me like you did".
and after saying good-bye with dry tears
I leave the windows closed for all day long.
You'd told me: "I will never let you
live in my dreams like before".
but here it is! I walk in your sleep
and in your dreams you kiss me again
And I take you in my arms, with the eyes closed
How can sad give birth to happiness in the dark?
Happiness to the one that loves you right now
the dawn is coming, touching your hair
But here it is! I walk in your sleep
and in your dreams you kiss me again
And I take you in my arms, with the eyes closed
How can sadness give birth to happiness in the dark?
You'd told me: "no one could ever
love me like you did..."
| |
