 |
Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Μακεδόνας
Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ’ αδύνατο
κρατάω στο χέρι το κλειδί
πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει
το έργο κάπου το `χω ξαναδεί
Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά
είχα τ’ όνειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά
έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει
είχα μια ζωή μπροστά
Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου
και με πήγαινε πολύ μακριά
μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα
μ’ οδηγούσε πέρα απ’ τη χαρά
Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ’ την αρχή
Φόρτσα στο πεντάλι, να `ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές
τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές
|  |
Tекст: Aris Davarakis
Mузика: Hristos Nikolopoulos
Прва представа: Kostas Makedonas
Uzimam jedan bicikl i odlazim u nemoguće
Držim u ruci ključ
Hvatam volan i moj puls se povećava
Ovu predstavu sam već negde video
Bio sam malo dete sa čistim srcem
Imam sam svoj san, svoj bicikl
I sve je izgledalo pravično
Napunio sam šesnaest, i sve je bilo u redu
Imao sam jedan život ispred sebe
Moj bicikl, uvek je bio moj
I vodio me je daleko
U Saharu, kao najdublja čežnja
Vodio me je dalje od sreće
I sad opet u igri, ponovo iz početka
Snažno u pedale, da dođu i drugi
Idemo na skokove
Naši bicikli, kao i naši snovi
Znaju o uzbrdicama
| |
