 |
Στίχοι: Μανώλης Φάμελλος
Μουσική: Μανώλης Φάμελλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Φάμελλος
Το φεγγάρι ψηλά σαν γιγάντιος φακός
και σκορπά στο νερό ένα κίτρινο φως
μα η σκέψη σου πάλι μαύρο σύννεφο θα `ρθει
απ’ της πόλης το κάστρο ως του κόσμου την άκρη
όσο μακριά κι αν κρυφτώ η καρδιά μου ματώνει
πες μου απ’ αυτή τη νυχτιά κανείς πως γλιτώνει.
Στα στενά θα χαθούν των παιδιών οι φωνές
θα `ναι ο δρόμος μπροστά χίλιες πόρτες κλειστές
κάποιος θα ψιθυρίζει τρυφερά τ’ όνομά σου
και θα σβήνει γυμνός μέσα στην αγκαλιά σου
κι εγώ κλειδώνω διπλά το έξω μπαλκόνι
μα απ’ αυτή τη νυχτιά κανείς δε γλιτώνει.
Το φεγγάρι ψηλά σαν γιγάντιος φακός
στο δωμάτιο γλιστρά το θλιμμένο του φως
της αγάπης σου τώρα θα σκορπίσει τη στάχτη
απ’ της πόλης το κάστρο ως του κόσμου την άκρη
όσο βαθιά κι αν κρυφτώ στο κρύο σεντόνι
Θε μου απ’ αυτή τη νυχτιά κανείς δε γλιτώνει
|  |
Text: Manolis Famellos
Musik: Manolis Famellos
Uraufführung: Manolis Famellos
Der Mond oben schaut wie eine riesige Linse aus
und er zerstreut im Wasser ein gelbes Licht
Doch der Gedanke an dich wird wieder wie eine schwarze Wolke kommen
von der Burg der Stadt aus bis zum Ende der Welt hin.
Egal wie weit weg ich mich verstecke mein Herz verblutet
sag mir wie jemand von dieser Nacht davon kommt.
In den Gassen werden sich die Stimmen der Kinder verlieren
Auf der Straße tausend Türen geschlossen.
Jemand wird zärtlich deinen Namen flüstern
und er erlöscht nackt in deinen Armen.
Und ich sperre daneben den äußerlichen Balkon zu
aber niemand kommt dieser Nacht davon.
Der Mond oben schaut wie eine riesige Linse aus
Sein trauriges Licht gleitet im Zimmer hinein
Es wird die Asche deiner Liebe jetzt zerstreuen
von der Burg der Stadt aus bis zum Ende der Welt hin.
Egal wie tief ich mich im kalten Laken verstecke
Gott, niemand kommt dieser Nacht davon.
| |
