 |
Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέμα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω... γιατί είμαι εδώ
Γιατί είμαι εδώ;
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στιλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.
Μεγάλωσα
Τέρας της οικογένειας
Ανούσιας ευγένειας με ψευτουποταγή
Ηθοποιος παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δε σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας μετά νευρωτικός
Πάντα γι` άλλα μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.
Μεγάλωσα
Σύνδεση otenet
Γλυκά απ’ το Pallete
Μετά στα Silhouette
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι` άλλα
Βάλτο στα πόδια πονάει πολύ
Σε φτύνω, σε φιλώ δε σε πάω μα σ` αγαπώ
Παράνοια διάνοια επιφάνεια
Στεριά Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα... καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα... καλά μου δάκρυα
Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το Άλφα
Και κάτω απ` το μηδέν το υποσυνείδητό μου
Το χώμα του λασπώνει
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει
Δεν ξέρει γιατί φταίει. Δεν έχει πού να πάει.
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
''Kαλά να πάθει Καλά να πάθει Καλά να πάθει''
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια θα το μεγαλώνει
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ` αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ` άλλους τ` άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις
Να λες και yes να λες και no
Να συνηθίζεις τα πορνό
Να πολεμάς στον καναπέ
Να μην μπορείς χωρίς φραπέ
Πάντα γι` άλλους μιλάμε
Μεγάλωσα θα πει
Να` ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά σου να γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Και να βρίσκεις οάσεις
Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουνε για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα
|  |
Tекст: Haroula Alexiou
Mузика: Haroula Alexiou
Прва представа: Haroula Alexiou
Odrasla sam
U čudovištu od grada
Nagutala sam se straha, puno zagađenja i laži
Progutala masne reči
Izvukla sam se od svoje žudnje da bih saznala
Prevarila sam svoju žeđ da bih videla zašto sam ovde, zašto sam ovde
Odrasla sam
S osećajem za hemiju, u stilu robne razmene
S pogledima sažaljenja
I besciljnog napora da budemo dobri
Mi?
Mi smo nešto drugo, neki drugi
Uvek govorimo o drugim stvarima, uvek govorimo o drugima.
Uvek govorimo o drugima, tako ne patimo, tako zaboravljamo.
Odrasla sam
Kao čudovište porodice
Sa površnim vaspitanjem i lažnom disciplinom
Dete-glumac u ulozi odraslog
Ne govorim ti o nasilju, govorim o silovanju
Preživeti pubertet je kao preživeti rat
Sa pubertetom-blatom u groznom gradu
Punoletna, zatim neurotik
Uvek govorimo o drugim stvarima.
Uvek govorimo o drugima, tako ne patimo, tako zaboravljamo.
Odrasla sam
Konekcija OTENET
Zatim u Silhouette
Pokrivamo bolove hranom
Snovi u utučenosti, zatim depresija
Jedno zastrašujuće Ja sa samopouzdanjem stradalim u brodolomu
Idemo dalje, ceo život idemo dalje
Požuri -- boli jako
Pljujem te, ljubim te -- ne dopadaš mi se ali te volim
Sumanutost -- inteligencija -- površina -- površina -- površina
Kopno -- Pristali smo na kopno -- Pristali smo na kopno
Suze... moje vrele suze
Bol slabi
Suze... moje dobre suze -- biološko prečišćavanje.
Uvek govorimo o drugim stvarima, uvek govorimo o drugim ljudima.
Uvek govorimo o drugima, tako ne patimo, tako zaboravljamo.
Odrasla sam
Ljubav pre Alfa
A ispod nule moja podsvest
Zemlja koja se pretvara u blato
Reciklira moje trule zglobove (=plodove)
Odrasla sam
Ali dete plače
Ne zna šta je skrivilo, nema kuda da ide
Grize nokte i mokri po posteljini
Godinama povučeno u dubinama svoje kolevke
"Tako mu i treba -- Tako mu i treba -- Tako mu i treba"
-- viče njegova majka
Daje mu mleko, grdi ga
Tako će ga već odgajiti
Uvek govorimo o drugima, tako ne patimo, tako zaboravljamo.
Uvek govorimo o drugima, tako ne patimo, tako zaboravljamo.
Odrasla sam -- to znači da se praviš lud
Da živiš odsustvo
Da postaneš vlast
Da naučiš da se smeješ
I da vrebaš
Da donosiš odluke
Da je zabranjeno da izgubiš
Odrasla sam -- to znači
Da živiš s onim što te uništava
Da gradiš još krovova
Da bacaš tone smeća
Da svaljuješ nepravdu na druge
Da gledaš jutarnji program
Da verno slušaš analize
Da budeš krvožedan za vestima
Da govoriš yes i da govoriš i no
Da budeš naviknut na porno
Da ratuješ sa kauča
Da ne možeš bez frapea.
Uvek govorimo o drugim ljudima
Odrasla sam -- to znači
Da dolazi propast
Da ti je donosi vreme
Da ti se pamet tanji
Da tražiš da se ušuškaš
I da nalaziš oaze
U tuđim psihozama
Koji za okolinu imaju
Isto lice kao ti
Kolena savijena
Snovi zaboravljeni.
Uvek govorimo o drugim ljudima, tako ne patimo, tako zaboravljamo.
Uvek govorimo o drugim ljudima, tako ne patimo, tako zaboravljamo.
| |
