| Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέμα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω... γιατί είμαι εδώ
Γιατί είμαι εδώ;
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στιλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.
Μεγάλωσα
Τέρας της οικογένειας
Ανούσιας ευγένειας με ψευτουποταγή
Ηθοποιος παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δε σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας μετά νευρωτικός
Πάντα γι` άλλα μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.
Μεγάλωσα
Σύνδεση otenet
Γλυκά απ’ το Pallete
Μετά στα Silhouette
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι` άλλα
Βάλτο στα πόδια πονάει πολύ
Σε φτύνω, σε φιλώ δε σε πάω μα σ` αγαπώ
Παράνοια διάνοια επιφάνεια
Στεριά Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα... καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα... καλά μου δάκρυα
Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το Άλφα
Και κάτω απ` το μηδέν το υποσυνείδητό μου
Το χώμα του λασπώνει
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει
Δεν ξέρει γιατί φταίει. Δεν έχει πού να πάει.
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
''Kαλά να πάθει Καλά να πάθει Καλά να πάθει''
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια θα το μεγαλώνει
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ` αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ` άλλους τ` άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις
Να λες και yes να λες και no
Να συνηθίζεις τα πορνό
Να πολεμάς στον καναπέ
Να μην μπορείς χωρίς φραπέ
Πάντα γι` άλλους μιλάμε
Μεγάλωσα θα πει
Να` ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά σου να γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Και να βρίσκεις οάσεις
Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουνε για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα
| | Lyrics: Haroula Alexiou
Music: Haroula Alexiou
First version: Haroula Alexiou
I grew old
In a monstrous city
I had my dose of fear, pollution, and lies
I've swallowed gross words
I've wriggled out from my desire in order to learn
I've derided my thirst in order to see why I am here
I grew old
With feelings of chemistry, in the manner of monetary transactions
With looks of sympathy
And our aimless attempts to be good
We?
We are something else, we are someone else
We always talk about other things--We always talk about other people
We always talk about other people, that way we don't suffer, that way we forget
I grew old
Enfant terrible
With superficial politeness, with fake obedience
An actor child who plays the role of an adult
I am not talking about violence, I am talking about rape
Living the puberty means war
With puberty of mud, in an ugly town
An adult, and then a neurotic
We always talk about other things--We always talk about other people
We always talk about other people, that way we don't suffer, that way we forget
I grew old
A subscription for a land line
And then to a Silhouette store
We cover our grief with food
Compressed dreams, then comes the depression
The freak of ego with shipwrecked self-confidence
We're going for more
Get away--it hearts a lot
I spit on you, I kiss you--I can't stand you but I love you
Madness--intelligence--surface--surface--surface
Land--We've reached land--We've reached land
Tears, my burning tears
The pain is softening
Tears, my good tears--biological cleaning
We always talk about other things--We always talk about other people
We always talk about other people, that way we don't suffer, that way we forget
I grew old
Love comes above all
And below zero, my subconscious
Its earth is turning into mud
It recycles my rotten ankles
I grew old
But the child is crying
He doesn't know what he did wrong, he has nowhere to go
He is biting his nails and wetting his sheets
Drawn off in the depths of his cradle for years
"Serves him right!--Serves him right!--Serves him right!"
His mother shouts
She gives him milk, she yells at him
That way she'll raise him anyway
We always talk about other people, that way we don't suffer, that way we forget
I grew old, that means to sweat like crazy
To live the absence
To acquire power
To learn to laugh
And to ambush
To make decisions
To be forbidden to lose
I grew old, that means
To live with the thing that makes you sick
To build even more roofs
To dispose tons of garbage
To blame others for injustice
To watch morning shows
To faithfully listen to analyses
To be bloodthirsty for news
To say 'yes' and also to say 'no'
To be used to pornography
To lead a war on a couch
To be unable to live without cold instant coffee.
We always talk about others...
I grew old, that means
The destruction is coming
The time will bring it to you
Your mind is getting shorter
You are searching for a place to snuggle
And finding oases
In other people's psychoses
Who for the environment have
The same face as yours
--Bended are the knees
Forgotten are the dreams.
| |