 |
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Γονίδης & Master Tempo
Μέσα στου κόσμου τη βουή, καρδιά μου, τρέχω
για να ξοδέψω μια ζωή που δεν αντέχω,
μια μαριονέτα με σχοινιά είν' η καρδιά μου
και πώς να αντέξω, μάτια μου.
Δεν προλαβαίνω να βρεθώ εγώ μ' εμένα,
ψεύτικα όλα στη ζωή κι όλα στημένα,
κατευθυνόμενα πυρά οι έρωτές σου
και πώς να αντέξω, μάτια μου.
Ζηλεύω τους ροκάδες και τους πιτσιρικάδες
που ‘χουν ελεύθερη, στα στήθια τους, καρδιά,
που ζουν τα όνειρά τους και για τον έρωτά τους
τα κάνουν όλα στη ζωή γυαλιά - καρφιά.
Μέσα στου χρόνου την ορμή, καρδιά μου, τρέχω,
ψάχνω αιτία κι αφορμή και συμμετέχω
σ' ένα ατέλειωτο "γιατί" που με πληγώνει
και πώς να αντέξω, μάτια μου.
Ζηλεύω τους ροκάδες και τους πιτσιρικάδες
που ‘χουν ελεύθερη, στα στήθια τους, καρδιά,
που ζουν τα όνειρά τους και για τον έρωτά τους
τα κάνουν όλα στη ζωή γυαλιά - καρφιά.
Master Tempo
Πετάγεσαι απ' τον ύπνο σου, ζητάς να βρεις το δίκιο σου,
πληρώνεις και πληρώνεσαι, λαδώνεις και λαδώνεσαι,
ποτέ δεν αντιστέκεσαι, μονάχα σκέφτεσαι τι θα φας, τι θα πιεις,
πού θα πας να φτιαχτείς, θα πλυθείς, θα βαφτείς,
λαμπερά θα στολιστείς, στον απέναντι καθρέφτη θα σταθείς,
και αν σ' αρέσει αυτό που βλέπεις, θα ζητάς να πληρωθείς
με την ώρα, με τη μέρα, με τα χρόνια μιας ατέλειωτης ανούσιας ζωής.
Ζηλεύω τους ροκάδες και τους πιτσιρικάδες
που ‘χουν ελεύθερη, στα στήθια τους, καρδιά,
που ζουν τα όνειρά τους και για τον έρωτά τους
τα κάνουν όλα στη ζωή γυαλιά - καρφιά.
|  |
Tекст: Vasilis Yiannopoulos
Mузика: Kyriakos Papadopoulos
Прва представа: Stamatis Yonidis & Master Tempo
Kroz brujanje sveta, srce moje, jurim
da potrošim život koji ne podnosim
marioneta s konopcima srce je moje
i kako da izdržim, oko moje
Ne stižem da se nađem sa sobom
lažno je sve u životu i namešteno
osuđene na propast moje ljubavi
i kako, oko moje, da izdržim
Zavidim rokerima i klincima
što žive punim plućima
što žive svoje snove i za svoju ljubav
u stanju su sve da učine
Kroz žar vremena, srce moje, jurim
tražim razlog i povod i učestvujem
u jednom beskrajnom "zašto" što mi bol nanosi
i kako da izdržim, oko moje
Zavidim rokerima i klincima
što žive punim plućima
što žive svoje snove i za svoju ljubav
u stanju su sve da učine
Skačeš iz sna, tražiš pravdu
plaćaš i plaćaju te, podmićuješ, podmićuju te
nikad otpor ne pružaš, samo razmišljaš šta ćeš pojesti i popiti
gde ćeš izaći, da se središ, da se okupaš, da se našminkaš
da se okitiš da blistaš, staćeš ispred ogledala
i ako ti se svidi to što vidiš, tražićeš da te plate
po satu, po danu, po godinama besmislenog života kome nema kraja
Zavidim rokerima i klincima
što žive punim plućima
što žive svoje snove i za svoju ljubav
u stanju su sve da učine
| |
