 |
Στίχοι: Φώτης Αγγουλές
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Το πιοτί του πόνου που πονώ
σε κερνώ, ψυχή, για να μεθύσεις
τ’ άλικα τα ρόδα στο βουνό
στο χλομό ξεψύχισμα της δύσης,
Τ’ αυγινό που δίνει το φιλί
απαλά στη μάγισσα την πλάση,
η γλυκιά του ήλιου ανατολή
που ξυπνά τ’ αηδόνια μεσ’ τα δάση,
Η σαν ρόδου φύλλον απαλή
η γλυκιά, η ασύγκριτή μου αγάπη,
που σκορπά το φως της και διαλεί
μεσ’ από τη σκέψη μου τα θάμπη,
Κι όλα τ’ αστρανάμματα μαζί
κι όλα τα τραγούδια των κυμάτων
κι ό,τι υπάρχει ακόμα κι ότι ζει
έξω από τη νάρκη των μνημάτων,
Όλα με τη γλώσσα της χαράς
με καλούν να ζήσω, μα ώ, τι κρίμα
άμοιρη ψυχή, μη σπαρταράς
κάτι με τραβά σε κάποιο μνήμα
Του πιοτού του πόνου που πονώ
στην υγειά του κόσμου που θ’ αφήσεις
πιές και το ποτήρι το στερνό,
άμοιρη ψυχή, για να μεθύσεις.
|  |
Text: Fotis Angoules
Musik: Padelis Thalassinos
Uraufführung: Padelis Thalassinos
Die Flotte von Schmerz Schmerz
in Cairns Seele zu betrinken
t 'Alika Rosen Berg
xepsychisma blass im Westen,
T 'Morgendämmerung Angabe der Kuss
vorsichtig, um die Hexe Plasma
süß östlich von der Sonne
Aufwachen Nachtigallen mes "Wälder
Die sanft wie ein Rosenblatt
Der süße, meine unvergleichliche Liebe,
die streut das Licht und Pausen
mes "aus meinem Kopf stumpf,
Und all das ist astranammata zusammen
und alle Lieder der Wellen
Und was noch zu leben
außerhalb des Bergwerks von Erinnerungen
Alle die Sprache der Freude
laden mich zu leben, aber ach, was für eine Schande
fehlt in Seele, nicht krümmen;;
etwas zieht auf einem Grab
Sein Getränk von Schmerz Schmerz
die Gesundheit der Menschen, die verlassen wird;;
Kuchen und Glas des Brustbeins,
fehlt in der Seele, sich zu betrinken.
| |
