 |
Στίχοι: Γιώργος Ψωμόπουλος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Νεράιδα τ’ ονείρου μου με προκαλεί,
σε μια απόδραση νυχτερινή.
Στους γαλαξίες πλέει πετάει
όλα ακαθόριστα πού θα με πάει.
Με σώμα πέτρινο πώς να σε φτάσω
περίμενε με να μη σε χάσω.
Πιάνω το πέπλο σου κι όλο ανεβαίνω
χάνω το βάρος μου κι όλο αλαφραίνω.
Ακροβατώ σαν ηλιαχτίδα,
μα σε φοβάμαι σαν Ατλαντίδα.
Ίδιος πρωτόπλαστος στον κόσμο του ονείρου,
κόβω δυο άστρα απ’ το δέντρο του απείρου.
Ξάφνου στο χέρι μου μένει το πέπλο,
στο χάος χάθηκες και αμέσως πέφτω.
Η τιμωρία του παραβάτη
πτώση ελεύθερη σ’ άδειο κρεβάτι.
Σεντόνι το πέπλο δυο άστρα σβησμένα,
σφίγγω στο χέρι μου
ένα για σένα και ένα για μένα.
Σ’ αναζητώ σαν ηλιαχτίδα,
έτσι που μοιάζω σαν Ατλαντίδα
Σ’ αναζητώ σαν ηλιαχτίδα,
έτσι που έγινα η Ατλαντίδα.
|  |
Letra: Yioryos Psomopoulos
Música: Vasilis Papakonstadinou
Desempenho primeiro: Vasilis Papakonstadinou
Nereidas em meus sonhos me levam
Em uma noite trama.
Em galáxias nadam, voam
todas não claramente que voam,
Com corpo de pedra que alcançam
espere-me para que eu não me perca
faço a véu e você tudo escuta
perco meu fardo e tudo se torna leve
acrobacias como força do Sol
mas temo como Atlântida
Igual, as horas dos homens no mundo dos
sonhos
colhem dois Astros nas árvores do espaço
prontamente na minha mão brilham
no caos desaparecem e caio
a dureza da infração
cair livre na cama vazia
cama em véu com dois Astros que somem
aperta na mão
na sua e minha mão
Busco como a força do Sol
assim que me parece a Atlântida
Busco como na força do Sol
Assim se faz Atlântida
| |
