 |
Στίχοι: Κώστας Μπαλαχούτης
Μουσική: Τάκης Σούκας
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Νιώθω πως πια, όλα γρήγορα αλλάζουν..
κι όσα κρύβω στην ψυχή, γίναν μέλη ξεχασμένα..
είναι αργά, κι όλα γύρω σκοτεινιάζουν..
όσα έχω να σου πω, λόγια αμίλητα γραμμένα..
Πόσο σ’ αγάπησα απ’ τα φύλλα της καρδιάς. . .
πόσο προσπάθησα ν’ αλλάξω μια πορεία..
και μια ζωή μέσα στα πάθη μιας βραδιάς
φεύγεις κι εσύ, τελευταία ευκαιρία..
Νιώθω πως πια, όλα τα όνειρα σκουριάζουν..
μες την άστοργη στεριά, σαν καράβια αραγμένα..
νιώθω βαθιά, οι αγάπες πως βουλιάζουν
κι ακουμπάω στο χαρτί, λόγια αμίλητα γραμμένα..
Πόσο σ’ αγάπησα απ’ τα βάθη της καρδιάς
πόσο προσπάθησα ν’ αλλάξω μια πορεία..
και μια ζωή μέσα στα πάθη μιας βραδιάς
φεύγεις κι εσύ, τελευταία ευκαιρία..
|  |
Lyrics: Kostas Balahoutis
Music: Takis Soukas
First version: Notis Sfakianakis
I feel how no longer, everything quickly changes..
and as much as I hide in the soul, they became members of the forgotten..
it is late, and everything all around darkens..
as much as i have to say, speechless words written..
How much I loved you from the leaves of the heart. . .
how much I tried to change courses..
and one life inside the passion of the evenings
and you're leave, final chance..
I feel no longer, all the dreams rusting..
inside the loveless land, like boats moored..
I feel deeply, the loves how they sink
and i touch at the paper, speechless words written..
How much I loved you from the leaves of the heart
how much I tried to change courses..
and one life inside the passion of the evenings
and you're leave, final chance..
| |
